مهار تخریب ماتریس غضروف آسیب دیده با استفاده از تکنولوژی RNA مداخله گر: افق های جدید در درمان استئوآرتریت

استیوآرتریت یا آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی است که کیفیت زندگی مبتلایان را به شکل قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که غضروف بافتی بدون رگ و اعصاب است، درمان آن با مشکل روبه رو است. روش های رایج درمان از قبیل استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی و جراحی تنها موجب کنترل بیماری می شوند و با گذشت زمان مفصل کارآیی خود را مجددا از دست می دهد. روش های نوین مانند سلول درمانی و مهندسی بافت همگام با استفاده از زیست مواد مختلف در تلاش برای یافتن راه حلی هستند که بافت تخریب شده غضروف ترمیم شود. رویکرد دیگر، استفاده از RNAهای مداخله گر است که با هدف قراردادن توالی های تخریب گر، عوامل موثر در تخریب بافت غضروف را سرکوب می کند و در پی آن، بافت آسیب دیده به مرور زمان تعادل بین فرآیندهای آنابولیک و کاتابولیک را دوباره به دست می آورد. شناسایی ژن های موثر در تخریب ماتریس غضروف و سرکوب آنها نتایج امیدبخشی را ارایه کرده است. در مطالعه حاضر، بعد از معرفی بافت غضروف، فرآیند تخریب غضروف و ایجاد استیوآرتریت، به مرور پژوهش هایی پرداخته شده است که تاثیر RNAهای مداخله گر بر ترمیم بافت غضروف آسیب دیده را بررسی کرده اند.