پیش بینی رفتار رانندگی بر اساس هوش هیجانی و ادراک خطر رانندگی

رفتارهای پرخطر رانندگی، یکی از عوامل مهم و موثر در بروز تصادفات رانندگی هستند .هدف این پژوهش، پیش بینی رفتار رانندگی بر اساس هوش هیجانی و ادراک خطر رانندگی است.

پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، رانندگان تاکسی شهر تهران هستند کهبه صورت در دسترس، 400 نفر آن ها از 5 پایانه تاکسی رانی در 5 منطقه مختلف تهران انتخاب شدند. به منظورتحلیل داده ها از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.

تحلیل یافته های این پژوهش حاکی از آن است که بین رفتار رانندگی و ادراک خطر رانندگیرابطه معکوس (ɑ =0/01 ،r = - 0/ و همچنین بین رفتار رانندگی و هوش هیجانی (28 (ɑ =0/01 ،r = - 0/34)و معنا داری وجود دارد. علاوه براین هوش هیجانی و ادراک خطر رانندگی، 16 درصد قادر به پیش بینی رفتاررانندگی هستند.

نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که رفتار رانندگی پرخطر از طریق هوش ه یجانی و ادراکخطر رانندگی، قابل پیش بینی است. همچنین با افزایش هوش هیجانی و ادراک خطر رانندگی ، رفتار رانندگیپرخطر کاهش می یابد. به عبارت دیگر، رانندگانی که مرتکب تخلفات رانندگی، تصادفات و رفتارهای رانندگیپرخطر و ناایمن می شوند و از رعایت قوانین رانندگی سرپیچی می کنند، هوش هیجانی و ادراک خطر پایین تریبه نسبت سایر رانندگان دارند.