بررسی و خوانش ژنتی لحن روایت و زمینه های کاربست آن در داستان «کلاغ ها» از نادر ابراهیمی

مطالعات روایت شناختی در چند دهه گذشته بخش مهمی از بررسی های ادبی را به خود اختصاص داده است. در این باب، نظریه های گوناگونی شرح و بسط داده شده که آراء ژرار ژنت درباره کانون روایت از آن جمله است. او با تبیین ابعاد جدیدی از مقوله «لحن»، باب تازه ای در مباحث روایت شناسی گشود که ماحصل آن، تحلیل آثار ادبی از زوایای جدید بوده است. به این اعتبار، در مقاله حاضر، با استناد به منابع کتابخانه ای و روش توصیفی- تحلیلی، لحن روایت در داستان کلاغ ها از نادر ابراهیمی و زمینه های کاربست آن، بررسی و کاویده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ابراهیمی در عرصه روایت تنها به ظرفیت های دانای کل بسنده نکرده و با دخالت دادن شخصیت ها در فرآیند روایتگری، بر ابعاد عینی و ملموس اثر خود افزوده است. همچنین، برقراری دیالوگ های متعدد بجای توجه به مونولوگ، با استفاده از کانون روایت دوم شخص محقق شده که آثار مثبتی در فرآیند ارتباط گیری مخاطب با متن تولیدی داشته است. استفاده از شیوه ذهنی در سطحی محدود نشان از آن دارد که شخصیت های حاضر در داستان، بیش از آنکه درون گرا و منفعل باشند، برون گرا و پویا هستند. در مجموع، بررسی لحن روایت در داستان مذکور، بیانگر موفقیت نویسنده در انسان انگاری شخصیت های اصلی داستان (پرندگان و درختان) است.