رابطه سبک رهبری مربیان و مربیگری اثربخش با موفقیت ورزشی بازیکنان برتر تنیس کشور

هدف از انجام تحقیق بررسی رابطه سبک رهبری مربیان و مربیگری اثربخش با موفقیت ورزشی بازیکنان برتر تنیس کشور بود. روش تحقیق حاضر با توجه به اهداف توصیفی-همبستگی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه می باشد. جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان شرکت کننده در مسابقات سطح A تنیس کشور بود (120=N). با توجه به مشخص بودن تعداد جامعه آماری، در هر دو بخش آقایان و بانوان، طبق جدول مورگان تعداد نمونه بازیکنان آقا 70 نفر و تعداد نمونه بازیکنان خانم 30 نفر هستند. از پرسشنامه های سبک رهبری باس و الیو (2002)، اثربخشی مربیان کاووسانو و همکاران (2008)، موفقیت ورزشی واعظ موسوی و موسوی (1394) استفاده شد. در این تحقیق ضریب آلفای کرونباخ برای سبک رهبری 90/0 و برای ابعاد رهبری تحول گرا 89/0، رهبری عمل گرا 71/0، سبک عدم مداخله 71/0، مربیگری اثر بخش 90/0 و موفقیت ورزشی 89/0 بدست آمد. جهت بررسی فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و جهت بررسی پیش بین های متغیر ملاک از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک رهبری عملگرا، تحولگرا و مربیگری اثربخش با موفقیت ورزشی رابطه وجود دارد. رهبری تحولگرا و عملگرا، موفقیت ورزشی بازیکنان تنیس را پیش بینی می کنند.