اثر 6 هفته تمرین هوازی بر بیان ژن های TGF-β1، میوستاتین و ماتریکس متالوپروتئیناز 9 در تاندون عضلات تند و کند انقباض موش های نر ویستار

زمینه و هدف :

تاندون، همانند عضله اسکلتی، سازگاری های مکانیکی و مورفولوژیکی ناشی از تمرینات ورزشی را نمایان می کند؛ با این حال، درباره سازوکارهای اساسی سلولی و مولکولی ای که این پاسخ ها را تنظیم می کنند، اطلاعات زیادی در دسترس نیست. از این رو، هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی بر بیان mRNA ژن های TGF-β1، میوستاتین و MMP9 در تاندون عضلات تند و کند انقباض بود. 

مواد و روش ها:

 بدین منظور، دوازده سر رت نر بالغ نژاد ویستار هشت هفته ای به روش تصادفی ساده به دو گروه ورزش (تعداد = شش) و کنترل (تعداد = شش) تقسیم شدند. گروه ورزش به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته تمرین هوازی را اجرا کردند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، تمامی رت ها کشته شدند و تاندون عضلات نعلی و بازکننده بلند انگشتان (EDL) استخراج شدند. بیان mRNA ژن های TGF-β1، میوستاتین و MMP9 با استفاده از روش RealTime-PCR مورد سنجش قرار گرفت. همچنین، برای تجزیه و تحلیل آماری، از آزمون تی مستقل استفاده شد. 

ملاحظات اخلاقی:

 کلیه مراحل مطالعه با توجه به دستورالعمل اخلاقی و مجوز معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی با شماره IR.IAU.PS.REC.1398.296 انجام شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد بیان mRNA ژن TGF-β1 در تاندون عضلات EDL و نعلی به طور معنی داری افزایش یافت (0/001≥ P)، در حالی که بیان mRNA ژن میوستاتین در تاندون عضله EDL به طور معنی داری کاهش نشان داد (0/001≥P). افزایش بیان mRNA ژن MMP9 در عضلات EDL و نعلی از لحاظ آماری معنی دار نبود (0/05 نتیجه گیری به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند بیان ژن های درگیر در تنظیم کلاژن بافت تاندون را در یک روش وابسته به نوع عضله تعدیل کند.