تاثیر تمرین هوازی مقاومتی بر سطوح پلاسمایی BFGF در بیماران کرونری پس از بای پس عروق کرونر

بیماری عروق کرونر قلب از مهم ترین علل مرگ ومیر است. فعالیت های ورزشی بعد از عمل بای پس عروق کرونر، باعث افزایش چگالی مویرگی عضله قلبی با عنوان آنژیوژنز و بهبود عملکرد قلبی عروقی می شود. عامل رشد فیبروبلاست پایه، از خانواده عوامل رشدی است و در آنژیوژنز، درمان زخم ها، توسعه جنینی و فرایندهای گسترش و تمایز نقش کلیدی دارد. هدف مطالعه حاضر، تاثیر تمرینات هوازی قاومتی بر سطوح پلاسمایی فاکتور رشدی فیبروبلاست پایه در بیماران پیوند بای پس عروق کرونری است.

نمونه های این پژوهش را سی نفر از مردان با محدوده سنی 60-45 سال که تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفتند، تشکیل می دادند که به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (پانزده نفر) و گروه کنترل (پانزده نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی هوازی را انجام دادند (سه جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. به منظور بررسی اندازه گیری در لنفوسیت، نمونه گیری خونی 24 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در حالی که همه آزمودنی ها ناشتا بودند به عمل آمد. به منظور اندازه گیری BFGF از روش آزمایشگاهی الایزا استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تی استودنت مستقل و هم بسته و از آزمون شاپیرو ویلک جهت نرمال کردن داده ها در سطح معنی داری 0/05 در نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.

ملاحظات اخلاقی:

 این پژوهش در کمیته اخلاق دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور تایید و در سامانه کارآزمایی بالینی ایران با شماره
IRCT20191228045919N1 ثبت شده است.

هشت هفته تمرین مقاومتی هوازی سبب افزایش معنی داری در سطوح BFGF در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (0/002=P). همچنین تغییرات قبل و بعد آزمودنی ها در گروه آزمایش نیز افزایش معناداری را در سطوح پلاسمایی BFGF نشان داد (0/002=P) که در گروه کنترل معنادار نبو د (0/758=P).

براساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که تمرین ترکیبی (مقاومتی هوازی) ممکن است با افزایش سطوح پلاسمایی BFGF سبب افزایش رگ زایی و تراکم مویرگی در بیماران پس از CABG شود.