اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی براضطراب، تاب آوری و امید به زندگی زنان مضطرب

ذهن آگاهی به عنوان یک حالت ارتقا دهنده تفکر خودآگاهی برای بهبود نگرانی و اضطراب در نظر گرفته می شود.از این رو در جهت شناخت پایه های زیست-روان شناختی و درمان اضطراب در زنان، در این پژوهش کارآیی گروه درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری، امید به زندگی و اضطراب در زنان مضطرب مورد بررسی قرار گرفت.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک ماهه) بوده است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی زنانی بود که به دلیل اضطراب یا مشکلات مرتبط با آن به مراکز مشاوره شهر کرج در سال 1398 مراجعه کردند که از بین آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه ی90 دقیقه ای، 2 روز در هفته تحت گروه درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت اما بر گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و پس از پیگیری یک ماهه به پرسشنامه های اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر، تاب آوری کونور و دیویدسون و امیدواری اشنایدر پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 استفاده شد.

بین میانگین نمره های پس آزمون گروه مداخله و شاهد تفاوت معنی داری وجود داشت، بدین ترتیب که آموزش ذهن آگاهی باعث کاهش اضطراب در گروه ماخله شد (01/0>p). همچنین نتایج نشان داده است که آموزش ذهن آگاهی باعث افزایش تاب آوری و امید به زندگی نیز شده است (01/0>p). 

با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از درمان های گروهی همچون ذهن آگاهی اثرات مثبتی بر کاهش اضطراب و افزایش تاب آوری و امید به زندگی زنان مضطرب برجای می گذارد. لذا در مراحل مختلف درمان یا پس از آن می توان با ارایه این دسته از آموزش ها به کاهش اضطراب و افزایش تاب آوری و امیدواری زنان مضطرب کمک کرد.