بهینه سازی تولید آسپاراژیناز از سویه لاکتوباسیلوس جداشده از محصولات لبنی سنتی

آنزیم آسپاراژیناز تجزیه آسپاراژین به آسپارتیک اسید و آمونیاک را کاتالیز می کند. به تازگی آنزیم آسپاراژیناز به شکل داروی شیمی درمانی مهم برای درمان سرطان های مختلف مانند لوسمی لنفوبلاستی، بیماری های بدخیم دستگاه لنفی و لنفوم غیرهوچکینی (NHL) استفاده می شود. آسپاراژیناز به علت داشتن پتانسیل جلوگیری از تولید آکریل آمید و حفظ کیفیت غذا، آنزیمی مفید در صنایع غذایی است. محصولات پروبیوتیکی حاوی باکتری های مفید هستند که آثار مفیدی بر سلامتی دارند. یکی از مهم ترین ویژگی های زیستی پروبیوتیک ها، خنثی سازی عوامل جهش زا و سرطان زاست. ریزموجودات بسیاری پتانسیل پروبیوتیکی دارند که گونه های لاکتوباسیلوس و بیفیدیوباکتریوم از معمول ترین آنها به شمار می آیند. هدف مطالعه حاضر، بهینه سازی تولید آسپاراژیناز از سویه لاکتوباسیل جداشده از آب پنیر سنتی شهرستان مراغه است.

 مواد و روش‏‏ها:

به منظور بررسی سویه یادشده از آزمایش های تشخیصی ازجمله آزمایش های میکروبی و بیوشیمیایی شامل رنگ آمیزی گرم، فعالیت کاتالازی و اکسیدازی، تخمیر قندها و مقاومت به اسید و نمک های صفراوی استفاده شد. تولید آسپاراژیناز با استفاده از روش های کیفی و کمی به ترتیب سنجش سریع با پلیت و ایمادا بررسی شد. تولید آنزیم آسپاراژیناز به روش پاسخ در سطح بهینه شد.

نتایج بهینه سازی به روش پاسخ در سطح نشان دادند بیشترین فعالیت آسپاراژیناز در حضور گلوکز 2 درصد، عصاره مخمر 25/1 درصد و آسپاراژین 75/1 درصد به میزان 131 واحدبرمیلی گرم است و میزان تولید 11 درصد نسبت به شرایط غیربهینه بیشتر است. میزان پروتئین کل و زیست توده در محیط بهینه به ترتیب 893/0 میلی گرم برمیلی لیتر و 345/0 گرم بود.

 بحث و نتیجه ‏گیری: 

بر اساس نتایج، احتمالا سویه لاکتوباسیل بررسی شده می تواند منبع مناسبی برای تولید آنزیم با ارزش دارویی آسپاراژیناز باشد.