تاثیر مقادیر و منابع پتاسیم بر برخی ویژگی های کمی و کیفی آفتابگردان روغنی در خاک های آهکی

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر مقادیر و منابع پتاسیم بر عملکرد دانه، روغن و جذب پتاسیم در آفتابگردان (Helianthus annus L.) رقم آذر گل، به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو منطقه از استان آذربایجان غربی به مدت دو سال (98 و1397) اجرا شد. منابع سولفات و کلرید پتاسیم به عنوان عامل اصلی و مقادیر صفر، 300،200،100  و 400 کیلوگرم پتاسیم خالص در هکتار، عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تیمار 100 کیلوگرم پتاسیم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه و روغن به ترتیب به میزان 8/44 و 6/38 درصد شد که با همان تیمار از منبع کلرید پتاسیم تفاوت معنی داری نداشت. بیش ترین وزن کلش و عملکرد زیستی در تیمار 300 کیلوگرم پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم بدست آمد که به ترتیب 9/58 و 8/51 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان دادند. جذب پتاسیم دردانه به طور متوسط 2/141 کیلوگرم در هکتار بود که با افزایش سطوح پتاسیم افزایش یافت. مقدار جذب پتاسیم در کلش به طور متوسط 93/2 برابر دانه بود. آفتابگردان پتاسیم بومی قابل جذب خاک را در تیمار شاهد معادل 32 میلی گرم بر کیلوگرم خاک کاهش داد. پتاسیم قابل جذب خاک متناسب با سطوح پتاسیم افزایش یافت. بیش ترین پتاسیم قابل جذب خاک، با مصرف 400 کیلوگرم پتاسیم خالص در هکتار معادل 410 میلی گرم بر کیلوگرم بدست آمد. دراین ارتباط، منابع پتاسیم تاثیر یکسانی داشتند. یافته های این پژوهش نشان داد که با کاربرد 100 کیلوگرم پتاسیم خالص از منابع سولفات پتاسیم و یا کلرید پتاسیم در زراعت آفتابگردان، ضمن افزایش عملکرد دانه و درصد روغن، می توان مقدار پتاسیم قابل جذب خاک را برای تولید پایدار محصول در مقادیر بهینه ای حفظ نمود.