تاثیر ماهیت شغلی بر سازگاری شغلی پرستاران در بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سازگاری شغلی برای اشتغال موفقیت آمیز پرستاران عامل مهمی به شمار می رود. ماهیت شغل می تواند عامل موثر سازگاری شغلی باشد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر ماهیت شغلی بر سازگاری شغلی بین نمونه ای از پرستاران بود.

این مطالعه مقطعی بین 542 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد. با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای190 نفر پرستار به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جهت گردآوری داده ها از دو پرسش نامه استاندارد و معتبر ماهیت شغلی و سازگاری شغلی استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ برآورد گردید. تحلیل داده ها سطوح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت.

یافته ها نشان داد میانگین ماهیت شغل (45/07±70/43) بالاتر از حد متوسط 60 و میانگین سازگاری شغلی (0/42±3/23) بالاتر از حد متوسط 3 بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین ماهیت شغل و سازگاری شغلی (0/29=r) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. ضریب رگرسیون نشان داد ماهیت شغل، قابلیت پیش بینی سازگاری شغلی پرستاران را دارد.

میانگین ماهیت شغلی و سازگاری پرستاران در حد مطلوب بود و بین ماهیت شغل و سازگاری شغلی پرستاران رابطه مثبت وجود داشت. لذا برای افزایش سازگاری پرستاران، مدیران باید توجه بیشتری به ادراکات پرستاران از ویژگی های شغلی شان داشته باشند و تنوع، بازخورد و فرصت ایجاد روابط دوستانه در شغل را برای آنان فراهم آورند.