تعیین ترکیب شیمیایی خوراک گلوتن ذرت و مقایسه عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی و صفات لاشه بره های پرواری با سطوح مختلف جایگزینی کنجاله سویا با خوراک گلوتن ذرت

با توجه به این که در حدود 70 تا 75 درصد (در کشورهای توسعه یافته در حدود 50 الی60 درصد) از کل هزینه های تولیدات دامی مربوط به خوراک است، یکی از راهکارهای اقتصادی تولید در زمینه استفاده از پسماند های حاصل از فعالیت های کشاورزی و صنعتی است، از جمله پس ماندهای صنعتی خوراک گلوتن ذرت می باشد که در تغذیه گاو شیری، گوسفند مورد استفاده قرار می گیرد. برای این منظور مقایسات کمی در خصوص عملکرد، قابلیت هضم و صفات لاشه در بره های پرواری گوسفند با خوراک های با انرژی و پروتئین یکسان انجام گرفته است. هدف از این پژوهش، استفاده از سطوح مختلف خوراک گلوتن ذرت در جیره بره های پرواری و مقایسه عملکرد، قابلیت هضم و صفات لاشه می باشد.

 مواد و روش ها:

 این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیره غذایی (تیمار) شامل سطوح صفر، 33، 66 و 100 درصد خوراک گلوتن ذرت به صورت جایگزین با کنجاله سویا بر روی بره های پرواری انجام گرفت. به هر تیمار تعداد شش راس بره پرواری (تکرار) در سن سه ماهگی اختصاص داده شد که به صورت انفرادی در قفس های جداگانه به مدت 84 روز (16 روز دوره عادت پذیری) نگه داری شدند. جیره ها از نظر محتوی پروتئین و انرژی برابر بودند. ماده خشک، خاکستر، فیبر خام، و چربی خام بر اساس روش AOAC (2000) ، پروتئین خام با استفاده از روش کلدال (AOAC، 2000)، NDF، ADF و بر اساس روش ون سوست (1991) تعیین گردید.

 یافته ها:

 بیشترین مصرف خوراک روزانه مربوط به بره های تغذیه شده با تیمار سطح 100 درصد خوراک گلوتن ذرت و کمترین مصرف خوراک روزانه مربوط به بره های تغذیه شده با سطح 66 درصد خوراک گلوتن ذرت بود (05/0>P). تیمار حاوی سطح 66 درصد خوراک گلوتن ذرت بیشترین وزن بدن را نشان داد (05/0>P). در بیشتر دوره های پرورش سطح 66 درصد خوراک گلوتن ذرت بیشترین افزایش وزن را نشان داد (05/0>P). در بیشتر دوره های پرورش ضریب تبدیل خوراک بره های دریافت کننده تیمار سطح 66 درصد خوراک گلوتن ذرت بهبود یافت (05/0>P). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و پروتئین در تیمار 66 درصد بیشتر و اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0>P). قابلیت هضم دیواره سلولی بدون همی سلولز (ADF)، دیواره سلولی (NDF)، کربوهیدرات غیر فیبری (NFC) و قابلیت هضم چربی خام (EE) تفاوت معنی داری نداشت (05/0< p). در بیشتر صفات ترکیب لاشه در بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>P). تیمار سطح 66 درصد خوراک گلوتن ذرت بهترین صفات لاشه را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. میزان ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، خاکستر، چربی خام، فیبر خام، دیواره سلولی بدون همی سلولز و دیواره سلولی به ترتیب 96/87، 67/82، 66/21، 33/6، 5/3، 4/9، 55/37، 70/12 بود.

 نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج ذکر شده و قیمت ارزان این محصول، استفاده از خوراک گلوتن ذرت تا سطح 66 درصد توصیه می گردد.