بررسی شیوع و مدلسازی عوامل اجتماعی مرتبط با ابتلا به سندرم متابولیک در شهر شهرکرد

سندرم متابولیک یک اختلال بیوشیمیایی و فیزیولوژیک است که می تواند منجر به اختلال در متابولیسم انسولین و گلوکز، چاقی شکمی، دیس لیپیدمی و پرفشاری خون گردد، این مطالعه با هدف تعیین شیوع و مدل سازی عوامل اجتماعی مرتبط با ابتلا به سندرم متابولیک در شهرکرد در سال 1398 انجام گرفت.

مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی داده های پرونده سلامت 287 نفر از جمعیت بالای 30 سال شهرکرد به صورت تصادفی منظم انجام گرفت. سپس طبق ملاک های تشخیصی ابتلا به سندرم متابولیک، ویژگی های تعداد 90 نفر مبتلا و 197 نفر غیر مبتلا به سندرم متابولیک مقایسه شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و با استفاده از آزمون های کای اسکویر، تی تست، ضریب همبستگی و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.

شیوع سندرم متابولیک در جامعه مورد بررسی 31 درصد(با فاصله اطمینان 95%: 37-26) بود. میانگین سن در گروه مبتلا به سندرم متابولیک 12/62±54/94 سال و در گروه غیر مبتلا 13/14±49/86 سال بود. ارتباط معنی داری بین سن، شغل، تاهل، مصرف روزانه میوه، سبزی، لبنیات، استعمال دخانیات و فعالیت بدنی، تری گلیسیرید، FBS، HDL و دور کمر وجود داشت (0/05p<).

شیوع سندروم متابولیک در جمعیت مورد بررسی بالا بوده و نیازمند برنامه مداخله ای است. برخی از عوامل خطر ابتلا به سندرم متابولیک قابل پیشگیری می باشند، تغییر در شیوه زندگی در این موارد می تواند به عنوان یکی از توصیه های پیشگیری مورد توجه قرار گیرد.