تعیین حداقل غلظت بازدارندگی عصاره اتانولی پوست پرتقال و تاثیر آن بر فلور باکتری های مولد فساد در فیله فیل ماهی (Huso huso) در زمان نگهداری در یخچال

امروزه استفاده از عصاره های طبیعی به منظور بهبود کیفیت ماهی به دلیل داشتن ویژگی های ضدمیکروبی رو به افزایش است. در این تحقیق به منظور تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) از عصاره اتانولی پوست پرتقال، روش رقیق سازی در آگار بر باکتری های سودوموناس آیروجینوزا، اشرشیاکلی و آیروموناس هیدروفیلا استفاده شد. سپس فیله های فیل ماهی با محلول های عصاره اتانولی پوست پرتقال (بترتیب به نسبت 5، 6 و 7 درصد وزنی/ وزنی) و نمونه شاهد در آب مقطر به مدت 30 دقیقه تیمار شدند. نمونه ها در فواصل زمانی معین (صفر، 5، 10 و 15 روز) از نظر ویژگی های میکروبی (شمارش کل باکتری های هوازی مزوفیل، سرماگرا وکلی فرم) مورد بررسی قرار گرفتند. میزان MIC عصاره اتانولی پوست پرتقال در شرایط in vitro برای هر سه باکتری، 5 درصد تعیین گردید. بر اساس تجزیه و تحلیل آزمون میکروبی، عصاره های پوست پرتقال به طور معنی داری سبب کاهش بار میکروبی در فیله فیل ماهی در مقایسه با نمونه کنترل شدند (01/0<p) بطوریکه روند افزایش بار میکروبی در فیله های مورد تیمار با عصاره پوست پرتقال 7% کندتر از تیمارهای عصاره پوست پرتقال %6 و عصاره پوست پرتقال 5% بود و توانست زمان ماندگاری ماهی را در مقایسه با نمونه کنترل 2 برابر کند. لذا، عصاره پوست پرتقال به علت دارا بودن خاصیت ضدمیکروبی می تواند به عنوان نگهدارنده طبیعی سبب افزایش زمان ماندگاری نمونه های ماهی در طول نگهداری در دمای یخچال گردد.