ظرفیت شناسی نقد فرهنگی روایت (پی آمد)

موضوع پژوهش حاضر ظرفیت شناسی نقد فرهنگی روایت و هدف آن کمک به کاربرد بیشتر ادبیات روایتی به منظور استفاده از ظرفیت های آن در نقد فرهنگی است. نقد فرهنگی اهداف متعددی دارد؛ ازجمله اینکه می خواهد پروژه ای برای کاربردی کردن ادبیات روایتی در جامعه مدرن که به متون ادبی علاقه چندانی ندارد، باشد. این چالش فرهنگی بزرگی است که پژوهشگران ادبیات و مطالعات فرهنگی و روایت شناسی درمورد آن می اندیشند و می خواهند برای رفع آن راهکارهای عملی ارایه دهند. در چنین شرایطی، اگر روایت می خواهد به جامعه راه پیدا کند، باید ویژگی های خاصی داشته باشد. برخی از ویژگی های کلی روایت داستان پردازی، زبان نمادین، بازنمایی و ویژگی های نشانه شناختی است. اما این ویژگی های کلی موجب قابلیت های فراوان دیگری هم در روایت می شود که آن را به فضای مناسبی برای نقد فرهنگی تبدیل می کند. گرایش فرهنگی روایت، تحلیل بازی قدرت، جامعه شناسی ادبیات روایتی، مطالعات متن محور، و کشمکش، گفت و گو و ماجرا مولفه های فرهنگ ساز روایت هستند که پژوهش حاضر در تحلیل ظرفیت های نقد فرهنگی آن ها را بررسی می کند. وجه مشترک همه این مولفه ها این است که به ارزش های انتقادی گفتمان ادبی می افزایند و از طریق تبدیل ادبیات روایتی به فضای نقد و نو آوری، ظرفیت های تولید و نقد فرهنگی روایت را تقویت می کنند. بنابراین دستاورد پژوهش حاضر این است که ظرفیت های نقد فرهنگی روایت را تبیین می کند و از طریق کمک به کاربرد بیشتر ادبیات روایتی، به امکانات نقد فرهنگی و مطالعات فرهنگی می افزاید.