ارزیابی صفات محرک رشد گیاهی باکتری های سودوموناس فلورسنت جداسازی شده از ورمی کمپوست

سودوموناس های فلورسنت یکی از موثرترین گروه ریزجانداران افزاینده ی رشد گیاه می باشند که به دلیل داشتن ویژگی های منحصر به فردی از قبیل قابلیت تحرک در ریزوسفر، سرعت رشد و تکثیر بالا و پتانسیل بالای کلونیزاسیون ریشه گیاهان مختلف، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده اند. در اکثر پژوهش های صورت گرفته در زمینه جداسازی این باکتری ها، خاک ریزوسفری گیاهان مختلف معمولا به عنوان منبع جداسازی آنها استفاده می شود. این در حالی است که حضور باکتری های سودوموناس در کودهای آلی مختلف و جداسازی آنها از این منابع توسط پژوهشگران گزارش شده است. لذا این پژوهش با هدف جداسازی سودوموناس های فلورسنت از ورمی کمپوست، بررسی صفات محرک رشد گیاهی و بیوکنترلی این باکتری ها انجام شد. بدین منظور کود آلی ورمی کمپوست تازه از یک شرکت معتبر تولید کننده تهیه و پس از اندازه گیری برخی خواص شیمیایی و زیستی، باکتری های سودوموناس فلورسنت با استفاده از محیط کشت KingBاز آن جداسازی گردید. سپس توانایی جدایه های جداسازی شده در تولید فیتوهورمون اکسین، حل کنندگی تری کلسیم فسفات، تولید سیدروفور و ترشح متابولیت های محدود کننده ی رشد عوامل بیمارگر مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق، در مجموع 43 جدایه سودوموناس فلورسنت بر اساس پرتوافشانی زیر لامپUV و خاصیت فلورسنس از ورمی کمپوست جداسازی و خالص سازی شد. نتایج حاصل از ارزیابی صفات محرک رشدی در باکتری های جداسازی شده نشان داد که کلیه این جدایه ها توانایی تولید اکسین و توانایی حل کنندگی فسفات های معدنی نامحلول را داشتند. متوسط میزان تولید اکسین 51/2 میلی گرم در لیتر بود. بیشترین (708 میلی گرم در لیتر) و کمترین (203 میلی گرم در لیتر) میزان حل کنندگی تری کلسیم فسفات به ترتیب مربوط به جدایه هایP15  و P43 بود. جدایه P35 با نسبت قطر هاله به کلنی 04/2 (پس از 48 ساعت) و 12/2 (پس از 72 ساعت)، قوی ترین باکتری از نظر تولید سیدروفور بود. نتایج حاصل از اندازه گیری تولید سیانید هیدروژن نشان داد که 35/88 درصد از جدایه ها توانایی ترشح این متابولیت را داشتند. در این آزمایش همه باکتری های جداسازی شده قادر به تولید آنزیم پروتیاز نبودند. جدایه P17 با بیشترین نسبت قطر هاله به کلنی (7/2) قوی ترین باکتری از نظر تولید این آنزیم بود. تولید آنزیم سلولاز در هیچ کدام از جدایه های مورد مطالعه در این پژوهش مشاهده نگردید.