بررسی رابطه میان خودکارآمدی و رضایت ورزشی با سطح عملکرد ورزشی سربازان وظیفه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان خودکارآمدی و رضایت ورزشی با سطح عملکرد ورزشی سربازان وظیفه صورت گرفت.

این تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن، تمام سربازان 18 الی 30 سال تیپ 130 شهید دلجویان شهرستان بجنورد در سال 1398 بودند که تعداد 258 نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه رضایت ورزشکار(ASQ) ، پرسشنامه خودکارآمدی شرز (GSES) و چک لیست محقق ساخته عملکرد ورزشی برای گردآوری داده های تحقیق استفاده شد. از نرم افزار Spss  نسخه 22 و روش های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، تحلیل رگرسیون گام به گام و آزمون کروسکال والیس برای تحلیل داده های تحقیق استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین رضایت ورزشی و عملکرد ورزشی همبستگی مثبت 47/0وجود دارد (01/0<P). بین خودکارآمدی (تلاش، ابتکار، پشتکار) و عملکرد ورزشی، همبستگی مثبت  وجود دارد (01/0<P). متغیرهای ابتکار، پشتکار و رضایت ورزشی قادرند 28 درصد از واریانس عملکرد ورزشی سربازان را به طور مثبت پیش بینی کنند (001/0<P). بین سن و سطح تحصیلات سربازان با عملکرد ورزشی، رضایت ورزشی و خود کارآمدی ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (05/0<P)؛ همچنین بین سابقه ورزشی و رضایت ورزشی ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد اما با افزایش سابقه ورزشی بر عملکرد ورزشی و خودکارآمدی سربازان افزوده می شود (05/0<P).

بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که رضایت ورزشی و خودکارآمدی می تواند پیش بینی کننده عملکرد ورزشی سربازان باشد.