نقش پروتئین های P-CREB و c-Fos ناحیه آمیگدال قاعده ای جانبی در اثرات اضطراب زایی نیکوتین در موش های بزرگ آزمایشگاهی

نیکوتین از شایع ترین مواد اعتیادآور است که اثرات زیادی بر سیستم عصبی مرکزی از جمله اضطراب زایی وابسته به دوز دارد، که به واسطه پروتئین های مختلفی انجام می شود. با توجه به مشخص نبودن مکانیسم و پروتئین های درگیر در اضطراب زایی نیکوتین، هدف از این مطالعه بررسی نقش پروتئین های P-CREB (cAMP Response Element-Binding Protein) و c-Fos آمیگدال قاعده ای-جانبی (BLA) بر رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از نیکوتین می باشد.

در این مطالعه تجربی 24 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار به سه گروه 7 تایی (سالین، نیکوتین 0/3 و 0/7 و mg/kg، داخل صفاقی) در آزمایش رفتاری و چهار گروه 3 تایی (کنترل (بدون تزریق و آزمون)، سالین، نیکوتین 0/3 و 0/7 mg/kg) در آزمایش ایمونوهیستوشیمی تقسیم شدند. رفتارهای شبه اضطرابی با پارامترهای درصد مدت حضور در بازوی باز (%OAT: Open Arm Time)، تعداد ورود به بازوی باز (%OAE: Open Arm Entry) و فعالیت حرکتی در دستگاه ماز به علاوه مرتفع ارزیابی شد. همچنین تغییر بیان پروتئین های P-CREB و c-Fos در ناحیه BLA با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی بررسی گردید.

تجویز داخل صفاقی نیکوتین 0/7 mg/kg سبب کاهش %OAT (0/42±5/4) و %OAE (0/61±29/4) نسبت به سالین (0/82±15/2) و (0/45±42/1) شد (به ترتیب 0/001<p و0/01<p). به علاوه، در بیان پروتئین های P-CREB و c-Fos در ناحیه BLA بین گروه های درمانی تفاوت معنی داری وجود داشت (0/05p< ، 6/99H(3)=) و (0/01p<، 13/11H(3)=). بیان پروتئین P-CREB در ناحیه BLA حیوانات گروه کنترل نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود. بیان پروتئین c-Fos در BLA گروه کنترل، نیکوتین mg/kg  0/3 و 0/7 نسبت به گروه سالین کاهش معنی داری داشت (0/01<p).

نتیجه ‏گیری: 

نتایج مطالعه نشان داد که مصرف سیستمیک نیکوتین در دوز بالا رفتارهای شبه اضطرابی ایجاد می کند. هم چنین بیان پروتئین P-CREB و c-Fos در گروه های درمانی نسبت به سالین به ترتیب بدون تغییر و کاهش یافته بود.