بررسی اثر سینرژیستی دو مونوترپنوئید ژرانیول و بتا سیترونلول بر روی لارو پشه کولکس در شرایط برون تنی

حشرات عامل گسترش بیش از حد انگل ها و پاتوژن ها می باشند. کنترل جمعیت حشرات با چالش های افزایش مقاومت به آفت کش های شیمیایی و خطرات زیست محیطی ناشی از آن ها مواجه است. از این رو استفاده از حشره کش های طبیعی حایز اهمیت است. هدف از این مطالعه بررسی اثر سینرژیستی ژرانیول و بتاسیترونلول برروی لارو پشه کولکس پیپینس کمپلکس می باشد.

در این مطالعه مقطعی، نمونه ها از اینسکتاریوم دانشگاه علوم پزشکی بابل تهیه شدند. عملکرد ژرانیول، بتاسیترونلول و ترکیب آن ها با نسبت های 4:1، 3:2، 2:3 و 1:4 مجموعا در 6 گروه بر روی لاروهای مرحله سوم پشه کولکس پیپینس کمپلکس در غلظت های 0/5، 1، 2، 5، 10 و 20 میکروگرم بر میلی لیتر با 5 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تعیین مرده یا زنده بودن لاروها از تست نیدل استفاده شد. سپس میزان LC50 هر یک از گروه ها پس از گذشت 24 ساعت ثبت شد.

بیشترین مرگ و میر لاروها مربوط به گروه ژرانیول با LC50 برابر با µg/ml 48/1 بود. در حالیکه بتاسیترونلول با LC50 برابر با  µg/ml 49/10 کمترین دوز سمی را به خود اختصاص داد. در میان چهار نسبت ترکیبی ژرانیول-بتاسیترونلول بیشترین سمیت مربوط به نسبت 1:4 و کمترین سمیت مربوط به نسبت 4:1 با میزان LC50 به ترتیب 3/32 و 7/71 µg/ml بود و در تمامی نسبت ها اثر آنتاگونیستی مشاهده شد (0/05<p).

نتایج مطالعه حاضر اثرات آنتاگونیستی ترکیب ژرانیول با بتاسیترونلول را روی لاروهای پشه کولکس پیپینس کمپلکس نشان داد.