الزامات حمل کننده کالای خطرناک در مقررات ملی و بین المللی حاکم بر حمل و نقل زمینی (جاده ای- ریلی) کالا

حمل و نقل زمینی (جاده ای-ریلی) کالای خطرناک با وجود نقش موثری که در توسعه مبادلات تجاری و رفع نیازهای صنعتی دارد؛ دارای خطری بالقوه برای جان و مال انسان ها و سلامت محیط زیست است. از این رو در مقررات ملی و بین المللی به منظور پیشگیری از وقوع حادثه و به حداقل رساندن تاثیرات آن، الزامات ویژه ای برای اشخاص دخیل در حمل این نوع کالا پیش بینی شده است. الزامات مزبور اعم از تصریح یا عدم تصریح بدان در قرارداد، جزء مقررات امری است که بر قرارداد بار می شود و از آثار آن به شمار می آید. حمل کننده کالای خطرناک یکی از طرفین قرارداد حمل است که نقش مهمی در کنترل مخاطرات ناشی از حمل این نوع کالا در طول مسیر حمل دارد. از این رو پژوهش حاضر درصدد است به روش توصیفی- تحلیلی هر یک از وظایف ویژه حمل کننده کالای خطرناک و ویژگی آن ها را با توجه به قرارداد حمل و مقررات بین المللی حاکم بر حمل و نقل زمینی تبیین کرده و به بررسی تطبیقی با مقررات ایران بپردازد. نتایج این پژوهش حاکی از این است که حمل کننده آگاه به ماهیت خطرناک کالا، ملزم به رعایت حداکثر مراقبتاز ایمنی فرایند حمل به منظور پیشگیری از خسارت و حفظ نفع عمومی است. وی مکلف است در انتخاب کارکنان مجرب و آموزش دیده، بارگیری، بارچینی و تخلیه مناسب کالا،استفاده از وسیله نقلیه مجهز و متناسب با ماهیت کالا و بازرسی شرایط ظاهری محموله نیز مراقبت حداکثری داشته باشد. البته در برخی مقررات حداکثر مراقبت برای استفاده از وسیله نقلیه سالم و مناسب کافی نبوده بلکه حمل کننده تنها با اثبات علت خارجی و غیرقابل اجتناب از مسئولیت معاف می شود.