برآورد آسیب پذیری لرزه ای مسکن شهری و روستایی در مناطق سکونتگاهی کشور ایران با تاکید بر نوع اسکلت و مصالح مورد استفاده

آسیب به ساختمان های مسکونی یکی از مهم ترین آسیب های کالبدی زلزله می باشد که می تواند آسیب های دیگری را بدنبال داشته باشد. در این تحقیق سوال اصلی این است که واحدهای مسکونی واقع در مناطق کشور (شهرستانها) با توجه به نوع مصالح و اسکلت و همچنین خطر زلزله، چقدر آسیب پذیر هستند؟ هدف اصلی تحقیق بررسی درجه آسیب پذیری لرزه ای واحدهای مسکونی در مناطق ایران (شهرستان ها)  می باشد. روش های مورد استفاده در تحقیق AHP-fuzzy ، DIMETEL-fuzzy و تحلیل های فضایی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که تفاوت های زیادی به تفکیک مناطق و همچنین به تفکیک بخش شهری و روستایی در خصوص آسیب پذیری واحدهای مسکونی در مقابل زلزله وجود دارد. میانگین امتیاز آسیب پذیری در بخش شهری 27/0 و در بخش روستایی 31/0 بدست آمد که نشانگر آسیب پذیری بالای بخش روستایی در مقایسه با بخش شهری است. از نظر منطقه ای نیز شهرهای واقع در استا ن های مرکزی، همدان، اصفهان، تهران، کردستان، گیلان و زنجان از نظر آسیب پذیری مسکن شهری در وضعیت مناسبی قرار دارند در صورتی که شهرهای واقع در استان های شرقی، جنوبی، جنوب غربی و شمال غربی کشور از آسیب پذیری بالایی برخوردار هستند. در خصوص بخش روستایی نیز، وضعیت استان های مرکزی، اصفهان، تهران، کردستان و گیلان در مقایسه با سایر استان ها مناسب تر می باشد و استان های شرقی، مرکزی، جنوبی و غربی نیز از آسیب پذیری بالایی برخوردار هستند.