نقش کارکردهای شخصیت در پیش بینی مشکلات بین فردی و هیجانی

عامل نقص در کارکردهای شخصیت (ملاک A) به عنوان یکی از دو ملاک ضروری تشخیص گذاری اختلالات شخصیت در DSM-5، شامل مولفه های خود (هویت و خود جهت دهی) و بین فردی (همدلی و صمیمیت) می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کارکردهای شخصیت در مشکلات بین فردی و هیجانی، انجام شده است.

مواد و روش ها: 

پژوهش مقطعی تحلیلی حاضر در سال 1398 روی 245 نفر از زنان و مردان واجد شرایط ورود به مطالعه، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، در تهران انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، فرم کوتاه مقیاس سطوح کارکردی شخصیت (LPFS-BF 2.0)، مشکلات بین فردی (IIP-32) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) گردآوری و با استفاده از روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی سلسله مراتبی تحلیل شدند.

یافته ها: 

بر اساس نتایج، همبستگی مثبت و معنی داری در رابطه بین تمامی کارکردهای شخصیت با مشکلات بین فردی و هیجانی به دست آمد (01/0 <p). همچنین بر اساس نتایج حاصله از رگرسیون سلسله مراتبی، کارکردهای بین فردی شخصیت (01/0 <p) و زیرمقیاس همدلی با توان بیش تری قادر به پیش بینی مشکلات بین فردی بودند (01/0 <p). همچنین تنها رابطه میان کارکردهای بین فردی شخصیت با مشکلات هیجانی مثبت و معنی دار بود (01/0 <p) که کارکرد صمیمیت نسبت به همدلی، سهم پیش بینی کنندگی قوی تری داشت (01/0 <p).

با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد تلاش در جهت اصلاح و تغییر مهارت های ارتباطی و همدلی، در حیطه کارکرد بین فردی شخصیتی همدلی و صمیمیت از طریق تهیه و تدارک برنامه های آموزشی و مداخله ای، کمک بسیار موثری برای فایق آمدن بر مشکلات بین فردی و هیجانی است.