روند تغییرات قند خون و هموگلوبین گلیکوزیله در پرونده های الکترونیک سلامت مراجعه کنندگان به یک آزمایشگاه مرجع بین سال های 1391 تا 1397

شیوع بالای دیابت و نیاز به مراقبت منظم بیماران دیابتی منجر به تولید روزانه حجم قابل توجهی از پرونده های الکترونیکی سلامت شده است. شاخص های هموگلوبین گلیکوزیله  (HbA1c)و قندخون ناشتا (FBS)، دو معیار تشخیصی دردسترس جهت ارزیابی وضعیت مراقبتی بیماران دیابتی تلقی می شوند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عملکرد پزشک خانواده و بررسی روند تغییرات این دو معیار در آزمایشات قندخون مراجعین به آزمایشگاه صورت پذیرفت.

مواد و روش ها: 

پایگاه داده مورد استفاده در این مطالعه مقطعی، 12761پرونده الکترونیک سلامت حاوی نتایج آزمایشات قندخون مراجعین به آزمایشگاه مرجع دانشگاه علوم پزشکی مازندران بین سال های 1391 تا 1397 بود که پس از پردازش بیش از 250 هزار پرونده باقی ماند. هر یک از رکوردها به دو گروه HbA1c زیر 7 درصد (نرمال) و 7 درصد یا بالاتر (غیرنرمال) تقسیم شدند. اجرای مدل رگرسیون لجستیک یک- متغیره با استفاده از نرم افزار R نسخه 1/6/3 و افزونه و افزونه مصورسازی ggplot2 صورت گرفت.

یافته ها:

 به طور میانگین 6/35 درصد از مردان، 1/37 درصد از زنان و 7/36 درصد ازکل شهروندان سطح HbA1c، 7 درصد و بالاتر داشتند. تاثیر متغیرهای سن، نوع بیمه، طرح پزشک خانواده، نوع برنامه مراقبتی پزشک خانواده و همچنین سال انجام تست آزمایشگاهی روی سطح HbA1c شهروندان معنی دار بود (001/0<p)، اما اثر متغیر جنسیت معنی داری نبود (05/0>p).

به رغم افزایش نرخ شیوع دیابت در کشور، روند تغییرات قندخون طی سال های مورد بررسی، نوسان سطح HbA1c شهروندان زیر استاندارد 7 درصد را نشان می دهد. همچنین افزایش معنی دار خودمراقبتی در مراجعین نسبت به سال های گذشته بیان می کند که تشخیص و مراقبت از شهروندان در معرض خطر ابتلا به دیابت بهبود یافته است.