انتخاب ژن رفرنس در بافت های چربی و ماهیچه بره های دنبه دار لری بختیاری

گوسفندان دنبه دار توانایی منحصر به فردی برای تحمل دوره‌های با تعادل منفی انرژی دارند. این توانایی به وجود بافت چربی دنبه به عنوان یک ذخیره انرژی بدنی ربط داده شد هرچند مکانیسم‌های کنترل کننده پاسخ بافت‌های چربی به نوسانات تعادل انرژی به خوبی مشخص نشده است.

با توجه به این امر که مشخص کردن ژن رفرنس پایدار یک پیش نیاز برای هرگونه مطالعه بیان ژنی است، مطالعه حاضر بر آن شد تا ژن‌های رفرنس با بیشترین میزان پایداری در بافت‌های چربی و ماهیچه بره های دنبه‌دار لری بختیاری در طول دوره‌های با تعادل منفی و مثبت انرژی را مشخص کند.

در این آزمایش 18 بره دنبه دار نر لری-بختیاری بر اساس وزن بدن به سه گروه تقسیم شدند. آزمایش شامل دوره‌های عادت‌پذیری، تعادل منفی و مثبت انرژی به ترتیب در 2، 3 و 3 هفته بود. 3 گروه از بره ها به ترتیب در انتهای دوره عادت پذیری، انتهای دوره با تعادل منفی انرژی و انتهای دوره با تعادل مثبت انرژی کشتار شدند و نمونه های بافت مختلف چربی و ماهیچه گرفته شد.

پایداری ژن‌های رفرنس در بین بافت های مختلف و همچنین بین مکان‌های مختلف بافت چربی متفاوت بود. میانگین رتبه‌بندی توسط نرم افزارهای مختلف نشان داد که glyceraldehyde 3-phosphate dehydrogenase (GAPDH)، B-actin و (peptidylprolyl isomerase A (PPIA جزء سه ژن با بیشترین پایداری در بافت چربی چادرینهای بودند در حالی که در بافت چربی دنبه ژن‌های PPIA، Tyrosine 3-monooxygenase/tryptophan 5-monooxygenase activation protein, zeta polypeptide (YWHAZ)I و(RNA polymerase II subunit A (POLR2A جزء ژن‌های با کمترین نوسان در بیان در طی دوره‌های با تعادل منفی و مثبت انرژی بودند. ژن‌های B-actin، YWHAZ و phosphoglycerate kinase 1ا(PGK1) جزء ژن‌های با بیشترین ثبات در بیان در بافت عضله چشمی بره‌های لری بختیاری در تعادل‌های مختلف انرژی بودند.

 نتیجه گیری نهایی:

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ثبات بیان ژن‌های رفرنس در بین بافت‌های چربی چادرینه و دنبه متفاوت است و سطح تعادل انرژی باعث اثر بر میزان بیان آنها میگردد. به علاوه، رتبه‌بندی ژن‌های رفرنس توسط نرم‌افزارهای مختلف متفاوت می‌باشد که این امر می‌تواند به دلیل الگوریتم‌های ریاضی متفاوت بکار گرفته شده توسط نرم‌افزارهای مختلف باشد.