بررسی اثربخشی توان بخشی شناختی بر کارکردهای اجرایی در افراد مبتلا به آسیب های ناشی از جنگ و استرس پس از سانحه

مقدمه:

 هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی توان بخشی شناختی بر کارکردهای اجرایی بازماندگان جنگی مبتلا به استرس پس از سانحه بود.

این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه های پیش آزمون، پس آزمون، آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد آسیب دیده شهر کرمانشاه بود. 30 نفر (هر گروه 15 نفر) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ارزیابی اختلال کارکردهای اجرایی روانشناسی بار کلی (BDEFS) و فهرست اختلال فشار روانی پس از سانحه وودرز و همکاران (1994) استفاده شد.

نتایج نشان داد که توان بخشی شناختی باعث افزایش خودکنترلی/ بازداری، خود انگیزشی و نمره کل کارکردهای اجرایی در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل می شود. همان نتایج در آزمون پیگیری مشاهده شد که نشان دهنده تداوم اثرات توان بخشی شناختی بر سازه های مذکور می باشد.

توان بخشی شناختی می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی موثر جهت کاهش اختلالات روانی و جسمی و همچنین بهبود کارکردهای اجرایی در افراد آسیب دیده ناشی از جنگ و استرس پس از سانحه استفاده شود.