اثر تمرین هوازی همراه با مکمل بربرین کلراید بر شاخص هایاسترس اکسیداتیو بافت قلب موش های دیابتی

استرس اکسیداتیو نقش مهمی در بروز و توسعه عوارض دیابت دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف بربرین کلراید بر تغییرات شاخص های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های دیابتی با استرپتوزوتوسین بود.

مواد و روش ها:

 تعداد 32 موش صحرایی نر ویستار (03/17±09/276 گرم) به طور تصادفی به چهار گروه(8=n): دیابت (DM)، (59/65±18/277)، دیابت-بربرین(BDM)، (04/57±14/281)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، (14/38±12/262)، و دیابت-تمرین هوازی-بربرین (TBDM)، (05/78±17/282)، تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین در موش های نر القا شد. گروه های تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده (18-10 متر در دقیقه، 40-10 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. در پایان هفته ششم نمونه بافت قلب جمع آوری شده و برای بررسی آنزیم های آنتی اکسیدانی (شامل SOD، GPX و CAT) و سطح مالون دی آلدیید (MDA) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و ANOVA در سطح معنی داری P<0.05 آزمون شدند.

یافته های پژوهش:

 نتایج نشان داد که تمرین هوازی، بربرین و ترکیب تمرین-بربرین در موش های دیابتی باعث افزایش معنی دار در میزان SOD (P=0.001)، GPX (P=0.001) و CAT (P=0.001) بافت قلب شد. هم چنین افزایش معنی داری در میزان این شاخص ها در گروه TBDM نسبت به BDM و TDM مشاهده شد (P=0.05). میزان MDA در همه گروه های تجربی نسبت به گروه دیابت کاهش معنی داری داشت (P=0.001).

تمرین هوازی همراه با مصرف بربرین کلراید اثر مضاعفی بر بهبود نشانگر های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های دیابتی با استرپتوزوتوسین دارد.