درک غیرمفهومی «وجود» نزد هایدگر و ملاصدرا

هایدگر متفکر مهم آلمانی و ملاصدرا فیلسوف بزرگ ایرانی، هر دو، "وجود" و نحوه ادراک آن را محور تفکر و فلسفه خویش قرار داده‌اند. هایدگر برآن است که دوره متافیزیک غربی از افلاطون تا عصر جدید (مدرن)، یک‌سره دوره غفلت از وجود است؛ زیرا وجود در آن، قالب مفهومی و مقولی یافته، حقیقت آن پنهان شده است. نیز ملاصدرا معتقد است که عمده فلاسفه پیشین، درگیر بحث از ماهیت بوده‌اند و وجود را به نحوی به حاشیه رانده‌اند. بدین لحاظ، نوع نگاه هر دوی آنان به مساله وجود، از جهات مهمی همانند و همگون است؛ به ویژه، هر دو اندیشمند، بر لزوم نگرش غیرمفهومی و حضوری به وجود تاکید دارند و شناخت مفهومی و مقولی نسبت به آن را نفی می‌کنند، یا دست‌کم چنین نگاهی را یک نگاه دقیق و کامل به وجود نمی‌دانند. البته، به جهت اختلاف فرهنگ و فضای فکری خاص هر یک از این دو اندیشمند، ناهمانندی‌هایی نیز میان تفکر آن دو در بحث از وجود و ادراک آن ملاحظه می‌شود، چنان‌که تفاوت میان این ‌دو در مسئله عدم نیز قابل ملاحظه است.