ارزیابی خواص آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی ژنوتیپ های مختلف انبه (Mangifera indica L) جنوب ایران

انبه از مهم ترین میوه های گرمسیری دنیاست که دارای ترکیبات فنلی و فلاونوییدهای متعدد و خاصیت آنتی اکسیدانی می باشند. در این تحقیق 29 ژنوتیپ از انبه های بومی مناطق مختلف جنوب ایران جمع آوری و بر اساس میزان خواص آنتی اکسیدانی، ترکیبات فنلی و فلاونوییدی در آزمایشگاه پژوهشکده زیست فناوری کشاورزی دانشگاه زابل در سال 1396 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که ژنوتیپ های مختلف انبه و محیط جمع آوری انبه بر اساس میزان فنل، فلاونویید و خواص آنتی اکسیدانی مختلف بودند. بیشترین میزان فلاونویید (176/65 میلی گرم در گرم عصاره هیدرو الکلی و 122/15 میلی گرم در گرم عصاره هیدرو الکلی) به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های هلو و خنیزی بود. بیشترین میزان فنل (11/232 و 10/664 میلی-گرم در گرم عصاره هیدرو الکلی) به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های زاپاک و خنیزی بود. بیشترین میزان خواص آنتی اکسیدانی (55/240 و 50/873 میکروگرم در میلی لیتر) به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های هلو و خاروست بود. بر اساس منطقه محل جمع-آوری انبه ها، بیشترین میزان فلاونویید (76/679 و 65/126 میلی گرم در گرم عصاره هیدرو الکلی) به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های انبه منطقه جیرفت و رودان بود. بیشترین میزان فنل (6/4783 و 6/4534 میلی گرم در گرم وزن تر برگ) به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های انبه منطقه رودان و منوجان بود. بیشترین میزان خواص آنتی اکسیدانی (43/144 و 42/673 میکروگرم در میلی لیتر) به ترتیب متعلق به ژنوتیپ های انبه منطقه رودان و جیرفت بود. در بین غلظت های مختلف عصاره، موثرترین غلظت، 64 میکروگرم در میلی لیتر بود. در کل نتایج این تحقیق نشان داد که انبه های منطقه رودان و سپس جیرفت دارای بیشترین میزان خواص آنتی اکسیدانی بوده و با افزایش غلظت عصاره هیدروالکلی خاصیت آنتی اکسیدانی آن ها نیز بیشتر شده است.