تاثیر قارچ ریشه Glomus interaradices بر روی فعالیت های آنزیمی و شرایط رشدی هشت ژنوتیپ گندم

استفاده از فرآورده های بیولوژیک مانند گونه های مختلف قارچ ریشه، درجهت تامین بخشی از عناصر مورد نیاز گیاه به ویژه فسفر یکی از راه حل های اساسی و مفید درجهت بهبود شرایط رشدی گیاه می باشد. در این تحقیق واکنش میکوریزی 7 رقم مختلف گندم به قارچ ریشه Glomus interaradicesدر قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در 4 تکرار در شرایط گلخانه مورد بررسی و تاثیر قارچ بر شرایط رشدی و میزان تغییرات تعدادی از آنزیم های آنتی اکسیدانتی مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی ماکروسکوپی ریشه گیاهان میکوریزه شده و مقایسه با گیاهان بدون قارچ ریشه، بالاترین میزان میکوریزه شدن را در رقم وحشی Ageilops tauchii نشان داد. کمترین میزان میکوریزه شدن ریشه در ارقام زراعی گندم ثبت گردید. بیشترین درصد میزان آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز به ترتیب در ارقام تجن، نارین و هانا که همگی از ارقام زراعی هستند نسبت به شاهد بدون قارچ ریشه مشاهده گردید. با توجه به داده های حاصل چنین می توان نتیجه گیری کرد که میکوریزاسیون اگرچه به ماهیت ژنتیکی و پلوییدی گندم بستگی دارد ولی به طور مستقیم قادر به افزایش فعالیت های آنزیمی گیاه نمی شود؛ بنابراین افزایش میزان آنزیم های آنتی اکسیدانتی ارتباط مستقیمی با درصد میکوریزه شدن ریشه واریته های مختلف گندم ندارد.