وضعیت امنیت غذایی و عوامل مرتبط با آن در معلمان زن اداره آموزش و پرورش شهر یاسوج

 ناامنی غذایی به عنوان یک مشکل جدی سلامت عمومی در جهان شناخته شده است و توجه مردم، متخصصین و سیاست گذاران را به خود جلب کرده است. ناامنی غذایی و گرسنگی می توانند علاوه بر تاثیر سوء بر سلامت جسمی، سلامت اجتماعی و روانی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به اینکه زنان نیمی از جامعه انسانی را تشکیل می دهند و تاثیر چشمگیر و همه جانبه ای بر سلامتی جامعه دارند؛ هدف از انجام این مطالعه ارزیابی وضعیت امنیت غذایی در زنان شاغل اداره آموزش و پرورش و ارایه گزارشی کلی از وضعیت امنیت غذایی در بین آنها بود.

 در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از بین معلمان زن اداره آموزش و پرورش شهر یاسوج، بصورت تصادفی ساده و با استفاده از لیست اعداد تصادفی اختصاص داده شده به معلمان، تعداد 400 معلم زن انتخاب شدند. برای بررسی وضعیت امنیت غذایی از پرسشنامه رادیمر-کرنل استفاده گردید و برای اندازه گیری وزن از ترازوی سکا و اندازه گیری قد از قد سنج چوبی استفاده شد. بعد از جمع آوری اطلاعات، آنالیز آماری به کمک نرم افزار  SPSS نسخه 19 صورت گرفت.

 در مطالعه حاضر، میانگین و انحراف معیار سنی شرکت کنندگان 89/6±87/37 سال و میانگین و انحراف معیار نمایه توده بدنی 70/3±90/20 کیلوگرم بر مترمربع بود. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که از نظر نمایه توده بدنی 123 نفر BMI زیر 25 (8/30% وزن نرمال)، 197 نفر BMI 25 تا 30 (2/49% اضافه وزن) و 80 نفر BMI بیشتر از 30 (20% چاق) داشتند.5/70% از معلمان از درجات مختلف ناامنی غذایی رنج می بردند و فقط 5/29% از زنان مورد مطالعه دارای امنیت کامل غذایی بودند. آنها ناامنی غذایی را در خرده مقیاس های خانوار(50%) ، فردی (12%) و کودک (5/8%) گزارش کردند. در بررسی عوامل مرتبط با وضعیت امنیت غذایی، نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان دادند که وضعیت اقتصادی، وضعیت مسکن، شغل همسر و تحصیلات خود شرکت کنندگان با سه مقیاس ناامنی غذایی(خانوار، فردی و کودک) ارتباط آماری معنادار دارد.

 نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درجاتی از ناامنی غذایی در بخش بزرگی از جامعه معلمان زن وجود دارد که همچنین عوامل اجتماعی و اقتصادی نیز نقش مهمی را در این ناامنی غذایی بازی می کنند. بنظر می رسد بتوان با سیاستگذاری ها و راهکارهای اجرایی مناسب در زمینه بهبود این معضل گام برداشت.