مطالعه اثر اسید آسکوربیک و اسید سیتریک با بسته بندی پلی اتیلن و پلی استیرن بر انبارمانی پسته تر احمد آقایی

پسته (Pistacia vera) به واسطه ی داشتن طعم و ویژگی های تغذیه ای ارزشمند از محبوب ترین دانه های آجیلی دنیاست. عرضه میوه غالبا به صورت خشک بوده و مصرف تازه خوری آن محدود به فصل برداشت است. قهوه ای شدن و تجمع آب از عوامل اصلی محدود کننده عمر قفسه ای پسته تر می باشند. در این پژوهش اثر تیمارهای اسید سیتریک (1، 5/1 و 2 درصد)، اسید آسکوربیک (15، 25 و 35 پی پی ام) و دو نوع پوشش پلاستیکی (پلی اتیلن و پلی استیرن) بر عمر انبارمانی (روز صفر، 25 و 45) پسته تر رقم ,احمدآقایی مورد بررسی قرار گرفت. از نظر ارزیاب ها استفاده از تیمارهای اسیدی تا روز 25 انبارمانی قادر به حفظ ویژگیهای ظاهری و طعم و مزه پسته شد و از آن به بعد اختلاف معنی داری بین آنها و نمونه شاهد مشاهده نشد. پسته های تیمار شده با اسید آسکوربیک 15 پی پی ام که با پلی استیرن، بسته بندی شده بودند ازنظر وضعیت ظاهری و قهوه ای شدن نسبت به پوشش پلی اتیلن مطلوبیت بیشتری داشتند. بعد از گذشت 45 روز انبارمانی بیشترین میزان فنل، مربوط به تیمارهای اسید آسکوربیک (غلظت 15 پی پی ام) در بسته بندی های پلی اتیلن بود. میزان آنتوسیانین و کلروفیل در طی انبارمانی کاهش یافت ولی کاروتنویید ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت. میزان رنگیزه های موجود در پسته مانند کلروفیل، آنتوسیانین و کاروتنویید در بسته بندی های پلی اتیلن بهتر از پلی استیرن حفظ شد. بیشترین میزان درصد چربی در تیمار اسید سیتریک (5/1 درصد) مشاهده شد. در مجموع پوشش پلی اتیلن و اسید آسکوربیک با غلظت 15 و 25 پی پی ام و اسیدسیتریک با غلظت 5/1 درصد بهتر از بقیه تیمارها خصوصیات کیفی و کمی پسته را حفظ کردند.