اثر پیشگیرانه دهان شویه بر ویروس عامل COVID-19 و ویروس های هم خانواده آن: مروری نظام مند

یکی از مهم ترین راه های انتقال بیماری COVID-19، از طریق قطرات تنفسی و تماس شخص به شخص است. ACE2 یکی از رسپتورهای این ویروس است که در حفره دهان و علی الخصوص روی سلول های اپیتلیال زبان به فراوانی وجود دارد. ویروس با اتصال به رسپتور خود در دهان می تواند باعث آلوده شدن فرد و انتقال بیماری به سایر افراد شود. دهان شویه ها یکی از روش های ارتقای بهداشت دهان، کاهش التهاب لثه و پریودونتیت هستند و برخی از آن ها خاصیت ضدویروسی و ضدباکتریایی دارند. هدف از این مطالعه مرور مقالات مرتبط با دهان شویه های موثر بر ویروس SARS-CoV-2 (عامل بیماری COVID-19) و ویروس های هم خانواده آن است.

این مطالعه نوعی مرور سریع بر پایه گایدلاین های پریسما (PRISMA) است. پایگاه های اطلاعاتی مانند PubMed، Scopus، Web of Science و Google Scholar با کلیدواژه های مناسب جست وجو شدند. هیچ محدودیتی از نظر تاریخ، نوع انتشار و زبان در جست وجو لحاظ نشد. در کل 47 مقاله یافت شد که نهایتا با لحاظ کردن معیارهای ورود، 9 مقاله استخراج و بر اساس اهداف بررسی شدند.

یافته ها:

 از بین 9 مقاله، 6 مورد به صورت In vitro (به صورت خارج بدنی) و 2 مورد به صورت In vivo (به صورت داخل از بدنی) اجرا شده اند. نتایج مقالات In vitro حاکی از تاثیر مثبت دهان شویه بتادین در کاهش لود ویروس های خانواده کرونا بود، ولی کلرهگزیدین اثر معنی داری در این رابطه نداشت. در دو مقاله In vivo، پژوهشگران اثر این دو دهان شویه را روی ویروس SARS-CoV-2 ارزیابی کرده اند و بر اساس نتایج هر دو دهان شویه تاثیر مثبت در کاهش لود این ویروس داشتند.

نتیجه گیری:

 استفاده از دهان شویه های بتادین و کلرهگزیدین، کاهش لود ویروس SARS-CoV-2 را در پی دارد و با جلوگیری از انتقال آن از طریق بزاق و حفره دهان می تواند در پیشگیری از این بیماری نقش داشته باشد.