اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و تصویرسازی ذهنی دستوری بر معنویت و پردازش هیجانی مادران دارای دانش اموزان اختلال طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان اثر بخشی روش درمانی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و تصویرسازی ذهنی دستوری با پردازش شناختی بر معنویت  و پردازش هیجانی در مادران دانش آموزان  طیف اوتیسم در سال 1398 بود. جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند اختلال طیف اوتیسم دو مدرسه شهر اهواز به تعداد 105 بود که 45 مادر به صورت غیر تصادفی هدفمند انتخاب و به  صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری قرار داده شد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها به صورت مقطعی و روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون می باشد. ابزار پژوهش، سنجش معنویت هال و ادواردز (1986)، مقیاس پردازش هیجانی نسخهی کوتاه باکر و همکاران (2010)، پروتکل شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (2003) وپروتکل تصویرسازی ذهنی دستوری با پردازش شناختی اسموکر (1995) بود. یافته ها  با روش های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل کواریانس مختلط و بوسیله نرم افزار spss نسخه 24 گرداوری شد. نتایج نشان داد که روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و تصویر سازی ذهنی دستوری بر پردازش هیجانی و معنویت مادران دارای فرزند اختلال طیف اوتیسم تاثیر دارد، بین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و تصویرسازی ذهنی دستوری با پردازش شناختی بر معنویت مادران دارای فرزند اختلال طیف اوتیسم تفاوت معنادارنبوده و نیز نمونه های روش تصویر سازی ذهنی با پردازش شناختی نسبت به روش ذهن اگاهی در پردازش هیجانی عملکرد بهتری داشتند.