استفاده مفرط از تلفن هوشمند از دیدگاه دانشجویان ایرانی: یک مطالعه کیفی

استفاده از تلفن هوشمند طی سالهای اخیر رو به افزایش میباشد. از آنجا که استفاده افراطی از این وسیله میتواند تبعات منفی به دنبال داشته باشد، دانستن چگونگی استفاده کاربران و وابستگی به آن اهمیت دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی استفاده دانشجویان از تلفنهای همراه خود، چگونگی وابستگی به آن و پیامدهای احتمالی استفاده مفرط انجام شد.

این مطالعه به روش کیفی صورت گرفت. داده ها با استفاده از سه جلسه بحث گروهی متمرکز پیرامون تجربیات استفاده از تلفن هوشمند با 22 دانشجو که استفاده بیش از حد از تلفن همراه خود داشتند، جمع آوری گردید. شرکت کنندگان به روش نمونه برداری گلوله برفی از یکی از دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران انتخاب شدند.

سه طبقه استفاده فرایندی  با زیرطبقات انجام کارهای روزمره، جستجوی اطالعات، گرفتن عکس یا فیلم، سرگرمی، کارهای دانشگاهی، کسب درامد، فرار از زندگی واقعی و گذران وقت ، استفاده اجتماعی  با زیرطبقات رابطه با خانواده، رابطه با دوستان، تعامل با جنس مخالف، دیده شدن و شنیده شدن، تاییدطلبی و بیان آزادانه  و تبعات  با زیرطبقات تداخل با سایر فعالیتهای ضروری، کاهش ارتباطات چهره به چهره، وابستگی مفرط، استفاده به صورت خودکار، از دست دادن حس زمان، استرس، خستگی، اختلال در خواب، عدم تحرک بدنی، مشکالت چشم و حواس پرتی  و افزایش صورتحساب استخراج گردید.

در تحقیق حاضر، شرکتکنندگان استفاده های مختلفی از تلفنهای هوشمند خود را ذکر کردند که آنها را قادر میسازد نیازهای شخصی خود را برآورده سازند. تعامل افراد با تلفنهای هوشمند به گونه ای است که با وجود پیامدهای منفی استفاده مفرط، همچنان به استفاده از آن ادامه میدهند. به نظر میرسد برخی از کاربردها تحت تاثیر شرایط محیطی و فرهنگی است.