بررسی تاثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار (تله نرسینگ) بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع

صرع دومین بیماری نورولوژی شایع در جهان است. پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی گسترده ناشی از ابتلا به صرع سبب شده که این بیماران نسبت به سایر بیماران مبتلا به دیگر بیماری های مزمن کیفیت زندگی پایین تری را تجربه کنند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 60 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب بیمارستان ولیعصر (عج) زنجان در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. جهت گرد آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مبتلایان به صرع (QOLIE-31-P) استفاده شد. قبل از مداخله پرسشنامه ها توسط نمونه ها تکمیل گردید. سپس، آموزش تلفنی در رابطه با بیماری صرع برای گروه آزمون طی دو ماه انجام شد و برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. دو ماه پس از پایان مداخله، تمامی بیماران مجددا پرسشنامه را تکمیل کردند. در نهایت، داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار  SPSS نسخه 25 و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون کای اسکویر، تی مستقل و تی زوجی)، تجزیه و تحلیل شد.

قبل از مداخله، بین دو گروه از نظر ویژگی های جمعیت شناختی و نمرات حیطه های مختلف کیفیت زندگی تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (05/0P>)؛ اما پس از اجرای مداخله، نتایج آزمون تی زوجی تفاوت معنادار آماری را بین نمره کلی کیفیت زندگی و ابعاد آن در گروه کنترل و آزمون نشان داد به طوری که گروه آزمون به نسبت کیفیت زندگی بالاتری داشتند (05/0P<).  

با توجه به نتایج مطالعه حاضر، استفاده از روش آموزش تلفنی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع می تواند کمک کننده باشد. بنابراین، استفاده از آن در برنامه آموزشی بیماران مبتلا به صرع پیشنهاد می شود.