بررسی فراوانی و علل خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1398

 خوددرمانی یک مسئله مهم بهداشتی است که شیوع آن در حال افزایش است و سلامت افراد مختلف جامعه به ویژه جوانان را تهدید می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی و علل خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1398 انجام شد.

 مطالعه حاضر توصیفی بر روی 296 نفر از دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، انجام شد. نمونه ها به صورت سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر 28 سوال جمع آوری گردیدند. داده ها با استفاده از آزمون های مجذور کای، تی مستقل و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.

 شیوع خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی رفسنجان 4/76% بود و میزان خوددرمانی در طی دوران تحصیل در دانشگاه افزایش می یافت (002/0=p). شایعترین بیماری که منجر به استفاده از دارو بدون تجویز پزشک می شد بیماری گوارشی 7/28%، شایعترین داروی استفاده شده مسکن (6/61%) و عمدهترین شکل داروی مصرفی، قرص (9/67%) بود. شایعترین علت خوددرمانی، تجربه قبلی مصرف دارو بیان گردید.

 یافته ها نشان داد شیوع خوددرمانی در دانشجویان پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در حد بالایی بود. پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی مداوم جهت کاهش این رفتار نادرست و عوارض ناشی از آن تدوین گردد.