تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی بر سطوح سرمی آدیپونکتین، هموسیستئین و مقاومت به انسولین زنان سالم غیرفعال

افزایش هموسیستیین و مقاومت به انسولین و کاهش آدیپونکتین از عوامل خطر بیماری های قلبی-عروقی و متابولیکی می باشد. یکی از مداخلات درمانی موثر برای کاهش این فاکتورهای خطر انجام تمرینات ورزشی منظم است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی بر غلطت آدیپونکتین، هموسیستیین و مقاومت به انسولین دانشجویان زنان سالم تمرین نکرده بود.

56 زن سالم (سن:3±21 سال، وزن 5±60 کیلو گرم، قد 5±160 سانتی متر، شاخص توده بدن (BMI) 5/3±5/21 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت نمودند. بعد از دو جلسه آشنایی و تعیین قدرت بیشینه آزمودنی ها به طور تصادفی به چهار گروه مقاومتی بالاتنه، مقاومتی پایین تنه، ترکیبی (بالاتنه و پایی تنه) و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته، 6 حرکت مقاومتی برای بالا تنه، پایین تنه، ترکیب بالاتنه و پایین تنه را اجرا نمودند. نمونه های خون برای اندازه گیری آدیپونکتین، هموسیستیین و مقاومت به انسولین قبل، بعد از چهار هفته و در پایان دوره تمرین گرفته شد.

یافته‌ها:

نشان داده شد که  سطوح آدیپونکتین بعد از 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی افزایش معنادار داشت. بیشترین افزایش در گروه تمرینی پایین تنه و کمترین افزایش در گروه تمرینی بالاتنه بود. همچنین، سطوح هموسیستیین در گروه مقاومتی پایین تنه و ترکیبی کاهش معناداری یافت. شاخص مقاومت به انسولین نیز در گروه های تمرینی پایین تنه و ترکیبی کاهش معناداری یافت.

نتیجه‌ گیری:

انجام 8 هفته تمرین مقاومتی بالاتنه، پایین تنه و ترکیبی افزایش معناداری در سطوح آدیپونکتین و کاهش معناداری در سطوح مقاومت به انسولین و هموسیستیین زنان سالم تمرین نکرده ایجاد می کند که این تغییرات به طور مستقیم به توده عضلانی درگیر و طول تمرین بستگی دارد؛ به عبارتی دیگر، هرچه توده عضلانی بیشتری در مدت طولانی به کار گرفته شود، احتمالا از مزایای بیشتری در رابطه با افزایش آدیپونکتین سرم و کاهش مقاومت به انسولین و کاهش هموسیستیین و در کل کاهش فاکتورهای خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و متابولیک می توان بهره برد.