اثر فعالیت بدنی بر میزان فشار روانی ادراک شده در دوران قرنطینه خانگی ناشی از شیوع ویروس کرونا

شیوع ویروس کرونا بحران شدیدی در سطح جهان ایجاد کرده است و مسیولین در کشورهای مختلف مجبور به وضع قوانینی برای جلوگیری از گسترش آن شده اند که آسیب های روانشناختی بسیاری را نیز به دنبال داشته است. فعالیت بدنی به‌عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در بهبود شرایط جسمی و روانی افراد شناخته شده است؛ از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت بدنی بر میزان فشار روانی ادراک‌شده در دوران قرنطینه خانگی کرونا بود.

روش اجرای تحقیق حاضر شبه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی است که به‌ صورت میدانی اجرایی گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زنان سالم 30 تا 45 سال عضو شبکه های اجتماعی بود. در نهایت 24 نفر در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات در تحقیق حاضر پرسشنامه فشار روانی ادراک ‌شده بود. گروه تجربی طبق برنامه تمرینی طراحی شده به انجام فعالیت بدنی پرداختند؛ برنامه به مدت 6 هفته و هفته‌ای سه جلسه و هر جلسه 60 تا 80 دقیقه انجام شد. گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکردند و به فعالیت های روزمره خود پرداختند. از آزمون تحلیل کوواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فعالیت بدنی بر میزان فشار روانی ادراک‌شده در دوران قرنطینه کرونا تاثیر معناداری دارد؛ به صورتی که فعالیت بدنی توانسته است میزان فشار روانی ادراک ‌شده گروه تجربی را در مقایسه با گروه کنترل به ‌صورت معناداری کاهش دهد.

طبق نتایج تحقیق کنونی، فعالیت بدنی به واسطه تقویت سیستم ایمنی بدن افراد و همچنین ارتقا سطح ذهنی و روانی آنان سبب می‌گردد تا افراد از توانایی بالاتری برای مواجهه با این ویروس برخوردار باشند.