بررسی آمایش مناطق مرزی براساس مدل سوات (از بندرعباس تا گواتر)

از به‌کاربردن اصطلاح آمایش در ایران مدت زیادی نمی‌گذرد. کمتر از پنج دهه است که اذهان پژوهشگران و برنامه‌ریزان کشور ما با این مفهوم آشنا شده است. بنابراین آمایش مناطق مرزی را نوعی برنامه‌ریزی راهبردی در فضاهای مرزی کشورها دانست. در این راستا هدف این مطالعه، بررسی آمایش نواحی مرزی دریای عمان از بندرعباس تا خلیج فارس است. با استفاده از مدل سوات (SWOT) به بررسی نقاط قوت وضعف بندرعباس تا خلیج گواتر، و سپس به‌منظور سیاست‌گذاری در جهت رفع مشکلات و کاستی‌های موجود پیشنهاداتی متناسب با شرایطی که این مناطق مرزی از آن برخوردار است ارایه می‌نماید. انتظار می‌رود نتایج این تحقیق سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان را در بهره‌گیری مطلوب از آمایش نواحی مرزی دریای عمان رهنمون باشد. متاسفانه علی‌رغم حساسیت و اهمیت موضوع، در تاریخ برنامه‌ریزی آمایش سرزمین، ملاحظات محیطی و دفاعی در حاشیه قرار گرفته و مورد توجه جدی واقع نشده است که در نتیجه می‌تواند عواقب امنیتی و ازهم‌پاشیدگی وحدت و یکپارچگی جغرافیایی و سرزمینی در ابعاد مختلف بوده و قدرت و اقتدار ملی را به‌طور جدی مورد تهدید قرار دهد. در این راستا براساس مساله و هدف تحقیق این سیوال مطرح می‌شود: آمایش نواحی مرزی دریای عمان از بندرعباس تا بندر گواتر منوط به چه عواملی است؟ در راستای سیوال تحقیق، فرضیه‌ مطرح‌شده این بود که آمایش نواحی مرزی دریای عمان از بندرعباس تا بندر گواتر منوط به عوامل سیاسی و امنیتی مناطق مرزی است.