بررسی نقش میانجی خود مراقبتی و تجارب معنوی در رابطه بین بهزیستی روان شناختی با حمایت اجتماعی سالمندان

توجه به مقوله سلامت روان و بهزیستی روان شناختی در دوره سالمندی را به یک ضرورت تبدیل نمود و برای رسیدن به یک برنامه جامع و اثر بخش در راستای ارتقاء بهزیستی روان شناختی در سالمندان نیازمند پژوهش و بررسی و یافتن عوامل موثر و مرتبط با این متغیر می باشد. هدف از این پژوهش تعیین نقش میانجی خود مراقبتی و تجارب معنوی در رابطه بهزیستی روان شناختی با حمایت اجتماعی سالمندان بود.

روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی با روش تحلیل مسیر بود. از جامعه تمامی سالمندان مراکز خصوص و عمومی تهران در سال 97-96 300 سالمند (76 مرد، 224 زن) به روش نمونه گیری طبقه بندی نظامند انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه حمایت اجتماعی، مقیاس خودمراقبتی و پرسشنامه تجارب معنوی بود. در این پژوهش برای تحلیل یافته های پژوهش از آزمون سوبل، تحلیل مسیر و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد.

نتایج نشان داد که متغیر حمایت اجتماعی به طور غیرمستقیم از طریق خود مراقبتی و تجارب معنوی با بهزیستی روان شناختی رابطه معنی دار دارند (p≤0/005).

مدل پیش بینی بهزیستی روان شناختی سالمندان بر اساس حمایت اجتماعی با میانجیگری خود مراقبتی و تجارب معنوی از برازش مطلوبی برخوردار است.