رضایت شغلی پرستاران در ده سال اخیر با رویکرد فرا تحلیل و مرور نظام مند

مطالعه حاضر فراتحلیلی بر پژوهش های انجام شده در حوزه رضایت شغلی پرستاران در کشور طی ده سال گذشته می باشد. در این پژوهش تلاش شده، تصویر جامعی از مطالعات این حوزه در سطح ملی ارایه شود تا توجه پژوهشگران به حوزه های مغفول مانده جلب کرده و به توسعه این مفهوم در کشور کمک نماید.

روش پژوهش، کیفی و از نوع فراتحلیل بوده است. جامعه آماری شامل 3950 مقاله بوده که در روند بررسی 3853 مقاله حذف و در نهایت 97 مقاله جهت بررسی سوال اول پژوهش و 20 مقاله به عنوان منابع مرتبط به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است.

یافته ها: 

در سال های 91، 94 و 97 بیشترین مطالعات در حوزه رضایت شغلی پرستاران انجام شده است. بیشترین کاربرد ابزار، پرسشنامه JDI می باشد. بیشترین فراوانی در انجام پژوهش مربوط به شهر تهران می باشد. بررسی و سنجش میزان رضایت شغلی پرستاران، عوامل موثر بر رضایت شغلی، اخلاق فردی و سازمانی، سبک های رهبری سرپرستاران و مدیران و هوش در پژوهش ها بیشتر مورد توجه بوده است.در 20 مقاله مورد بررسی، میانگین و انحراف معیار رضایت شغلی 008/0 ± 833/2 به دست آمد. ناهمگونی زیادی در نتایج مطالعات مشاهده شد که پس از بررسی عوامل مظنون مشخص شد رضایت شغلی با حجم نمونه، سال انجام پژوهش و میانگین سابقه خدمت رابطه معکوس و با میانگین سنی رابطه مستقیم دارد.

نتیجه گیری:

 نتایج پژوهش حاضر نشان داد علارغم پژوهش های فراوانی که در دهه اخیر در حوزه رضایت شغلی پرستاران انجام شده است، سیاست های مناسبی جهت افزایش رضایت شغلی آنان اتخاذ نگردیده است. بر این اساس لازم است مدیران و مسیولان ذیربط در این حوزه عوامل اساسی عدم رضایت شغلی پرستاران مراکز خود را شناسایی کرده و در راستای رفع نیازها و توانمندسازی بیشتر پرستاران تدابیر لازم را اتخاذ نمایند.