رهیافت وبری جامعه شناسی سیاستگذار؛ بدیلی برای رهیافت پوزیتویستی و هنجاری

دو الگوی اثباتی و هنجاری بر شاخه جامعه شناسی سیاستگذار غالب شده است اما شاخه های مختلف جامعه شناسی که در یک دیدگاه عبارتند از شاخه حرفه ای؛ انقلابی، انتقادی هنجاری و مردم مدار؛ شاخه سیاستگذار را از حیث نظری «دانش ناممکن و نامشروع»، از حیث «کارآمدی» دانش غیرمفید؛ از حیث «سیاسی» دانش ایدیولوژیک و غیرانتقادی و از جهت «اخلاقی» دانشی بی اعتنا به ارزشهای عام انسانی و گروه های مردمی تلقی می‌کنند. با توجه به موقعیت مناقشه‌ برانگیز جامعه شناسی سیاستگذار در نزد مخالفان و موافقان، آیا رهیافت دیگری برای جامعه شناسی سیاستگذار قابل تصور است که خصلتی «آکادمیک»، «انتقادی -تاملی» و «اخلاقی» داشته باشد اما از سنخ «مهندسی اجتماعی» و «ایدیولوژی» نباشد؟ مقاله حاضر، این راه میانه و الگوی بدیل را در آرا و آثار ماکس وبر یافته است و آن را «الگوی جامعه شناسی سیاستگذار وبری» نام می‌نهد. این مقاله بر پایه نظریه وبری، تفکیک ربط ارزشی از حکم ارزشی، با اتکا به تحلیل درون‌متنی و تحلیل مضمون از روش مطالعه کتابخانه‌ای برای شناسایی و استخراج مولفه‌های اصلی الگوی وبری استفاده کرده است.