بررسی اثرات و پتانسیل عملیات بیولوژیکی درترسیب کربن، حوزه آبخیز گاودره کردستان

گرم شدن کره زمین بر اثر افزایش غلظت گاز های گلخانه ای، بویژه دی اکسید کربن، تغییرات شدید آب و هوایی طی ده های اخیر را بدنبال داشته است. این امر روند تخریب منابع طبیعی، خاک و آب را بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک تشدید نموده است. یکی از مهمترین ابزارهای سازگاری و یا اصلاح پیامدهای این بحران، همانا ترسیب و ذخیره کربن توسط اکوسیستم های طبیعی به کمک ابزارهای مدیریتی کارا نظیر عملیات مدیریتی مرتع و آبخیزداری است. این پژوهش با هدف ارزیابی و تعیین کمی ذخیره کربن در انواع مختلف عملیات اصلاحی و احیایی بیولوژیکی شامل انواع کپه کاری و قرق در حوزه آبخیز گاودره استان کردستان اجرا گردید. نمونه برداری در واحد های کاری با اعمال روش نمونه گیری سیستماتیک تصادفی از اندامهای هوایی، ریشه، لاشبرگ و خاک انجام و نمونه ها مورد تجزیه آزمایشگاهی قرار گرفتند. نتایج تجزیه آماری داده ها حاکی است که میزان ذخیره کربن پوشش گیاهی در تیمارهای آزمایشی دارای اختلاف معنی داری در سطح 5% می باشند. حداقل اختلاف معنی دار بودن تفاوت در این سطح احتمال برابر35/334 کیلوگرم در هکتار بوده و همچنین نتایج مقایسه میانگین های عملکرد این تیمارها نشان می دهد که مقدار ذخیره کربن در عملیات اصلاحی قرق بیشتر از سایر تیمارها بوده ودر مقایسه با شاهد آزمایش در کلاس برتر و بالاتری قرار می گیرد. متوسط کل کربن ذخیره شده در واحد سطح 8809 کیلو گرم در هکتار بوده که 67 درصد آن مربوط به ذخیره کربن در خاک بوده است. بطور کلی نتیجه گیری می شود که عملیات اصلاحی بیولوژیک بویژه قرق دارای قابلیت بالایی در ذخیره کربن بوده و خاک مهمترین مخزن کربن در این عملیات می باشد.