سنجش و تحلیل آسیب پذیری اجتماعات محلی در مواجهه با تغییرات اقلیمی (منطقه مورد مطالعه: شهرستان قصرشیرین)

امروزه اثرات نامطلوب تغییرات اقلیمی و آسیب های ناشی از آن به یک مشکل زیست محیطی و اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است. ارزیابی آسیب پذیری اجتماعات محلی به تغییرات اقلیمی، یک گام مهم برای شناسایی سازوکارهای موثر و اولویت بندی مدیریت است که باعث ارتقای قابلیت انعطاف پذیری و افزایش ظرفیت سازگاری می شود. این تحقیق از نوع تحقیقات میدانی- پیمایشی است که با استفاده از مشاهده میدانی و تکمیل پرسشنامه آسیب پذیری به تغییرات اقلیمی در سه روستای آقابرار، سیدایاز و سیداحمد در شهرستان قصرشیرین براساس شاخص های آسیب پذیری از جمله در معرض قرار گرفتن، حساسیت و ظرفیت سازگاری بررسی شده است. پرسش نامه ها در بین گروه های هدف تکمیل شده که در نهایت با استفاده از آزمون های آماری از قبیل تحلیل واریانس، فیشر و لوین تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد که مولفه های در معرض قرار گرفتن، حساسیت و اقتصاد در شهرستان قصرشیرین آسیب پذیر بوده، همچنین اختلاف معناداری بین سه روستا در یک اقلیم خشک وجود ندارد، و میزان آسیب پذیری روستای آقابرار با مقدار 43/3، روستای سیداحمد برابر با30/3 و روستای سیدایاز با مقدار 13/3 بالاتر از مقدار متوسط آسیب پذیری بوده است. همچنین روستای سید احمد با مقدار 1/4 بالاترین میزان آسیب پذیری محیطی در مواجهه با تغییر اقلیم را دارا می باشد. میزان آسیب پذیری مولفه های در معرض قرار گرفتن و حساسیت به دلیل رویدادهای اقلیمی، موقعیت جغرافیایی و وابستگی معیشت اجتماعات محلی به منابع طبیعی و اقلیم می باشد. همچنین آسیب پذیری بالای مولفه اقتصاد به دلیل فقر و کمبود سرمایه فیزیکی اجتماعات می باشد. آسیب پذیری سه مولفه در معرض قرار گرفتن، حساسیت و اقتصاد سبب آسیب پذیری اجتماعات مورد مطالعه شده است. این عوامل بر سازگاری اجتماعات محلی و کشورها، تمایل و یا توانایی آنها در سازگاری تاثیر می گذارد. دولت با مشارکت محلی می تواند به طور موثر به تاثیرات منفی تغییرات اقلیمی پاسخ دهد.