مقایسه اثربخشی درمان گروهی تصمیم گیری مجدد و چشم انداز زمان بر اعتماد میان فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمت و امیدواری در دختران بی اعتماد به جنس مقابل شهر بندرعباس

بی اعتمادی دختران به جنس مخالف از عواملی است که باعث به وجود آمدن مشکلاتی در زندگی دختران می شود. مسئله اینست، اثربخشی درمان گروهی تصمیم گیری مجدد و چشم انداز زمان بر متغیرهای مختلفی تایید شده است، اما تاثیر این دو درمان بر اعتماد میان فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت و امیدواری در دختران بی اعتماد به جنس مقابل مغفول واقع شده است.

مقایسه اثربخشی درمان گروهی تصمیم گیری مجدد و چشم انداز زمان بر اعتماد میان فردی، رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت و امیدواری در دختران بی اعتماد به جنس مقابل شهر بندرعباس بود.

پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دختران مجرد بی اعتماد به جنس مقابل شهر بندرعباس در سال 1397 بود. 51 نفر به شیوه ی نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش تصمیم گیری مجدد، آزمایش چشم انداز زمان و گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه های اعتماد در روابط میان فردی رمپل و هولمز (1986)، نسخه دانشجویی رغبت سنج ازدواج حیدری و همکاران (1382)، ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (1991)، امید میلر میلر و پاورز (1988)، درمان تصمیم گیری مجدد کریمیان و همکاران (1395) و درمان چشم انداز زمان زیمباردو، اسورد و اسورد (2012). تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنکوا انجام شد.

درمان گروهی تصمیم گیری مجدد بر افزایش سطح قابلیت اعتماد (0/01 <p)، بر آمادگی به ازدواج (0/05 <p)، بر نگرش به ازدواج (0/05 <p)، بر امیدواری (0/01 <p) و بر کاهش سطح ترس از صمیمت (0/01<p) تاثیر داشت. همچنین درمان گروهی چشم انداز زمان بر افزایش سطح قابلیت اعتماد (0/01 <p)، بر آمادگی به ازدواج (0/05 =p)، بر نگرش به ازدواج (0/05 <p)، بر امیدواری (0/05 <p) و بر کاهش سطح ترس از صمیمیت (0/01 <p) تاثیر داشت.

درمان گروهی چشم انداز زمان تاثیر بیشتری نسبت به درمان گروهی تصمیم گیری مجدد بر مولفه های اعتماد میان فردی، مولفه های رغبت به ازدواج، ترس از صمیمیت و امیدواری داشت.