مهار آلفاگلوکوزیداز توسط عصاره متانولی اندام های هوایی Salvia suffruticosa Montbr. & Auch. ex Benth. و .Hypericum scabrum L

 دیابت در اثر نقص ارثی یا اکتسابی در ترشح انسولین و یا کاهش پاسخ اندام ها نسبت به انسولین ترشح شده ایجاد می شود. کنترل هیپرگلیسمی بعد از صرف غذا از طریق مهارکننده های آلفاگلوکوزیداز یک راهبرد مهم در مدیریت دیابت و کاهش عوارض مرتبط با بیماری است. براساس نتایج مطالعات قبلی عصاره متانولی اندام های هوایی گیاه Salvia suffruticosa Montbr. & Auch. ex Benth. و Hypericum scabrum L. اثر مهاری قابل توجهی بر فعالیت آلفاگلوکوزیداز دارد. هدف از این پژوهش تعیین اندامی از گیاهان ذکرشده است که کانون فعالیت مهارکنندگی باشد. پس از تهیه عصاره متانولی از بخش های مختلف گیاهان، اثر مهاری تمامی عصاره ها در چندین غلظت مختلف، در طول موج 405 نانومتر با استفاده از دستگاه میکروپلیت خوان بررسی گردید. بیشترین میزان فعالیت مهاری آلفاگلوکوزیداز S. suffruticosa مربوط به غلظت mg/mL 160 عصاره گل (100% مهار و IC50 برابر با mg/mL 8.91) و بیشترین میزان فعالیت مهاری H. scabrum مربوط به غلظت mg/mL 10 عصاره گل (96.49% مهار و IC50 برابر با mg/mL 1.04) و برگ (86% مهار و IC50 برابر با mg/mL 3.98) بود. مطابق نتایج حاصل از بررسی سنتیکی مهار آنزیمی، عصاره گل و برگ گیاه S. suffruticosa از الگوی مهار مرکب (غیررقابتی-نارقابتی) و گل گیاه H. scabrum از الگوی مهار مرکب (رقابتی-غیررقابتی) پیروی می کنند. عصاره متانولی اندام های گل گیاه S. suffruticosa و H. scabrum دارای اثر مهاری قابل توجهی بر روی فعالیت آنزیم آلفاگلوکوزیداز است. در نتیجه منابع مناسبی برای استخراج ترکیب ها با خاصیت دارویی بالقوه برای کنترل سطح قند خون بعد از صرف غذا می باشند.