تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف عصاره ی دانه ی انگور سیاه بر بیان ژن PPARα وPPARγ در بافت پانکراس رت های نر مبتلا به دیابت نوع دو

اگرچه برخی مطالعات، سازوکار عملکرد سلول های های بتا را در مدل های حیوانی و کم و بیش در جمعیت های انسانی مطالعه نموده اند، اما تاکنون نقش ورزش درمانی یا اجرای فعالیت ورزشی HIIT همراه با مصرف مکمل انگور سیاه بر بیان ژن های درگیر در سلول های بتای پانکراس کمتر مطالعه شده است، لذا هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل انگور سیاه بر میزان بیان ژن PPARα  و PPARγ در بافت پانکراس رت های نر مبتلا به دیابت نوع دو است.

مطالعه در قالب یک طرح تجربی انجام شد. آزمودنی های این طرح را 40 رت نر 8 ماهه با میانگین وزنی 250 گرم تشکیل دادند. پس از آشنایی آزمودنی ها با تمرین و القاء دیابت توسط STZ به صورت تصادفی در 5 گروه شامل تمرین، مکمل، تمرین و مکمل، کنترل دیابتی و کنترل پایه تقسیم شدند. پس از 8 هفته تمرین که 5 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته که فعالیت بر روی نوارگردان با شدت90% Vo2max و مکمل دهی عصاره ی هسته ی انگور سیاه بود، میزان ژن های PPARα و PPARγ بعد از استخراج RNA از پانکراس و سنتز cDNA اندازه گیری شد. میزان ژن PPARα و PPARγ  با روش PCR Time-Real مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دو عاملی در سطح معنی داری 05/0 توسط نرم افزار SPSS  نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند.

اثر تمرین به همراه مصرف عصاره ی دانه انگور سیاه بر بیان ژن های PPARγ و PPARα  در پانکراس رت های دیابتی معنادار نبود، اما تمرین به تنهایی سبب افزایش معنادار بیان ژن PPARα در بافت پانکراس نمونه های دیابتی شد. همچنین مصرف عصاره ی دانه ی انگور سیاه نیز به تنهایی موجب افزایش معنادار بیان ژن های PPARγ و PPARα شد.

به نظر می رسد تنظیم بیان ژن های PPARα  و PPARγ از طریق تمرین و مصرف عصاره ی دانه ی انگور سیاه احتمال دارد منجر به بهبود و حفظ عملکرد سلول های بتای پانکراس در رت های دیابتی شود.