تاثیر توانایی مدیریت و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر رابطه بین بیش اعتمادی مدیریتی و حق الزحمه حسابرسی

صورت های مالی حسابرسی شده، مهم ترین منبع اطلاعاتی سرمایه گذاران است. بنابراین تعیین حق الزحمه حسابرسی با تصمیم مدیریت شرکت، اهمیت ویژه ای دارد. مدیریت نیز دارای ویژگی هایی است که در مذاکره برای حق الزحمه حسابرسی مورد توجه است. هدف پژوهش، بررسی تاثیر توانایی مدیران و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر رابطه بین بیش اعتمادی مدیریتی و حق الزحمه حسابرسی است.

با جمع آوری داده های 124 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران طی دوره 1392 تا 1397 فرضیه های پژوهش بررسی شدند. توانایی مدیریت از مدل تحلیل پوششی داده ها (DEA) دمیرجیان و همکاران (2012) و بیش اعتمادی مدیریتی از طریق شاخص میزان سرمایه گذاری مازاد در دارایی های مدل احمد و دویلمن (2013) محاسبه شد و حاکمیت شرکتی بوسیله مدل کاسل و همکاران (2012) برای هییت مدیره و کمیته حسابرسی اندازه گیری شد.

طبق یافته های پژوهش، توانایی مدیریت تاثیر منفی و معنادار بر رابطه بین بیش اعتمادی مدیریتی و حق الزحمه حسابرسی دارد. اما تاثیر هییت مدیره و کمیته حسابرسی بر رابطه بین بیش اعتمادی مدیریتی و حق الزحمه حسابرسی معنادار نبودند.

این پژوهش نشان داد که مدیران با توانایی بالا، به احتمال بیشتری قادر به کاهش ریسک حسابرسی هستند که حتی در شرکت هایی که اعتماد به نفس کاذب مدیریتی دارند نیز اینگونه است.

دانش افزایی: 

چون اعتمادبه نفس بیش ازحد مدیریت ریسک تصمیم گیری های بهینه را در شرکت بالا می برد، لذا با بررسی تاثیر توانایی مدیریت و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر حق الزحمه حسابرسی در شرکت های با مدیریت بیش اعتماد، این پژوهش دیدگاهی جدید را به ادبیات ویژگی های مدیریت و روابط مدیریت با حسابرس از طریق حق الزحمه حسابرسی، اضافه می کند.