مطالعه سازگاری برخی ارقام و یک ژنوتیپ ایرانی آلبالو با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز و فلورسنس میکروسکوپی

آلبالو (Prunus cerasus L.) متعلق به خانواده Rosaceae، زیر خانواده پرونوییده، یکی از مهمترین میوه های هسته دار مناطق معتدله می باشد. ایران بعد از کشورهای ترکیه و آمریکا سومین کشور تولید کننده آلبالو در دنیا است. اگرچه اکثر ارقام آلبالو خود سازگار می باشند ولی اخیرا ارقام خودناسازگار یا کمی خود ناسازگار گزارش شده و به مرور زمان بر تعداد آن ها  افزوده می شود. در این مطالعه روابط خود و دگر (نا) سازگاری برخی ارقام و دو ژنوتیپ برتر ایرانی آلبالو، با استفاده از ردیابی نفوذ لوله گرده در خامه با میکروسکوپ فلورسنت، و روش PCR با آغازگرهای دیجنریت بررسی شد. ارقام شامل ارقام ’متیور‘، ’مونت مورنسی‘،’محلی‘،’مجارستانی دیررس‘ و یک ژنوتیپ برتر گزینش شده از مناطق مختلف ایران بویژه استان های آذربایجان شرقی و غربی بودند. در مطالعه میکروسکوپی، ترکیب تلاقی ها بر اساس همپوشانی گلدهی ارقام و ژنوتیپ انتخابی صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در تلاقی ’محلی‘ X ’مونت مورنسی‘ بیشترین تشکیل میوه نهایی (5/15 درصد) مشاهده گردید. درهمه تلاقی ها تعداد لوله گرده از کلاله تا ورودی تخمدان کاهش یافت. همچنین، نتایج مربوط به شناسایی آلل های ناسازگاری نشان دادند که در هیچکدام از ارقام و ژنوتیپ مورد مطالعه تمامی آلل ها یکسان نبودند و این نشانگر سازگاری همه آن ها با همدیگر بود. بطور کلی نتایج هر دو روش همدیگر را تایید و نشان داد که همه ارقام و ژنوتیپ انتخابی را می توان در احداث باغات آلبالو با هم کشت نمود.