نقش و تاثیر همکاری راهبردی ایران و چین بر شرایط و جایگاه محور مقاومت

از بدو تاسیس جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب اسلامی، مفهوم مقاومت در سیاست خارجی ایران جایگاه مهمی یافته است. به باور ناظران بین‌المللی، ایران با صرف هزینه های سیاسی، انسانی، اقتصادی و نظامی، این مفهوم را عملیاتی‌سازی کرده و با بسط ایدیولوژیک آن در منطقه، رهبری معنوی مجموعه انسانی، سازمانی و عقیدتی را در اختیار گرفته است که از آن به عنوان محور مقاومت یاد می شود. بنابراین همان‌طور که در دو دهه اخیر محور مقاومت از ارکان قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی ایران بوده است، در آینده نیز ممکن است این وضعیت تداوم یابد. یکی از گمانه زنی ها درباره پیامدهای قرارداد 25 ساله ایران و چین، تقویت محور مقاومت در آینده است. در این پژوهش تلاش می شود با بررسی سناریوهای متنوع درباره آینده محور مقاومت در پرتو همکاری های راهبردی ایران و چین، این گمانه زنی راست‌آزمایی شود. بنای مقاله حاضر این است که با به کارگیری ترکیب روش های تحلیلی و آینده‌پژوهشی شامل تحلیل روندها، پس نگری و سناریونویسی، راهبردهای ساخت آینده مطلوب تبیین شود. مفروض این مقاله همبستگی متغیرهای مستقل و وابسته موضوع مورد پژوهش است.