خوداتکایی: مفهوم و الگوی امنیتی جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی

مفهوم امنیت در جهان سوم با توجه به ویژگی های خاص آن، با مفهوم امنیت در دنیای غرب تا حدودی متفاوت است. در غرب، امنیت بیشتر در بعد خارجی تعریف می شود؛ یعنی مربوط به محیط و بازیگران خارجی است، در حالی که امنیت در جهان سوم، اغلب بعد داخلی دارد و اندک مواردی که در بعد خارجی تعریف می شود، بیشتر متاثر از موضوعات امنیتی داخلی است. این تحقیق با هدف بررسی مفهوم امنیت از دیدگاه جمهوری اسلامی ایران به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است که مهمترین رویکرد امنیتی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه بوده است؟ پاسخ موقتی ارایه شده مبتنی بر این است مفهوم امنیت از دیدگاه ایران، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مبتنی بر امنیت جمهوری اسلامی ایران با رویکرد مبتنی بر خودیاری بوده است.

روش شناسی پژوهش: 

روش تحقیق در این پژوهش، روش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات و داده ها، شیوه کتابخانه ای است.

یافته ها:

 یافته های پژوهش با کاربست نظریه ریالیسم تدافعی، نشان می دهد که رویکرد امنیتی خود اتکایی جمهوری اسلامی ایران و عدم ایتلاف و اتحاد با سایر بازیگران، از یک سو منجر به تقویت توان بازدارندگی کشور شده و از سوی دیگر باعث ایجاد سوء برداشت های دولت های منطقه ای و فرامنطقه ای از اهداف و مقاصد آن شده است.

نتیجه گیری: 

مهمترین رویکرد امنیتی ایران اتکای به خود و پرهیز از اتحاد و ایتلاف با بازیگران نظام بین المللی بوده است.